Нарвэская мова: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Jarash (гутаркі | унёсак)
→‎Мінуўшчына: артаграфія
Радок 21:
 
== Мінуўшчына ==
Нарвэская мова панавала ў краіне да пэрсанальнай вуніі з Даніяй [[1536]] году. Той старажытны від мовы захаваўся сярод [[Ісьляндцы|ісьляндзкіх]] нашчадкаў [[Нарвэжцы|нарвэскіх]] перасяленцаў у выглядзе сучаснай ісляндзкайісьляндзкай мовы. Зь пераходам да вуніі з Швэцыяй у [[1814]] годзе ў дзяржаўную мову ўводзяцца нарвэскія словы, якую мовазнавец [[Кнуд Кнудсэн]] ([[1812]]—[[1895]]1812—1895) ад пачатку нарок дацка-нарвэскай. Пасьля абвяшчэньня незалежнасьці Нарвэгіі ў [[1905]] годзе яна стаецца [[Букмал|кніжнай мовай]] краіны. Пад канец ХІХ стагодзьдзя парлямэнт дазволіў школам весьці навучаньне на нарвэскай краёвай мове, якую вярнуў у літаратуру мовазнавец [[Івар Осэн]] ([[1813]]—[[1896]]1813—1896) сваім дасьледаваньнем заходніх гаворак. Пасьля атрыманьня Нарвэгіяй незалежнасьці яе называюць [[Нованарвэская мова|новай нарвэскай]]. У далейшым кніжная мова прыпадабняецца да яе цягам 6 [[правапіс]]на-граматычных рэформаў [[1907]], [[1917]], [[1938]], [[1952]], [[1959]] і [[1981]] гадоў<ref>{{Навіна|аўтар=[[Ян Максімюк]]|загаловак=Мова «старэйшага брата»|спасылка=http://www.svaboda.by/articleprintview/24611572.html|выдавец=[[Свабода (радыё)|Радыё «Свабода»]]|дата публікацыі=12 чэрвеня 2012|дата доступу=7 сьнежня 2013}}</ref>.
 
== Крыніцы ==