Нацыянальны банк Рэспублікі Беларусь: розьніца паміж вэрсіямі

| дата ўтварэньня = [[1990]]

'''Нацыяна́льны банк Рэспу́блікі Белару́сь''' ('''''НБ РБ''''') — [[цэнтральны банк]] [[Беларусь|Беларусі]], разьмешчаны ў сталіцы краіны [[Менск]]у. З [[2001]] году Статут ды гадавыя справаздачы банка ўхваляюцца [[Прэзыдэнт Беларусі|прэзыдэнтам]]. Таксама прэзыдэнт вызначае [[аўдыт]]ара банка ды са згоды [[Савет Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь|Рады Рэспублікі]] склад яго Ўправы. Паседжаньні Ўправы банка ладзяцца прынамсі ''штомесяц'' ды зьяўляюцца правамоцнымі пры наяўнасьці ''70%'' чальцоў. Пастановы ўхваляюцца [[Простая большасьць|простаю большасьцю]] галасоў. Штоквартал банк мае паведамляць прэзыдэнту і [[Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь|ўраду]] аб аб’ёме выпуску [[Грошы|грошай]], а толькі прэзыдэнту — аб памеры [[золата]]валютнага запасу. Зь [[2009]] году ''80%'' свайго прыбытку банк накіроўвае ў падпарадкаванае [[Агенцтва гарантаванага пакрыцьця банкаўскіх укладаў (дэпазытаў) фізычных асобаў|Агенцтва гарантаванага пакрыцьця банкаўскіх укладаў]] (АГПБУ), астатак — на павелічэньне ўласных фондаў.

У [[1922]] годзе [[Савет народных камісараў]] стварыў у [[БССР]] [[Беларускі рэспубліканскі банк]]. Неўзабаве ён перайшоў у падначаленьне [[Дзяржаўны банк СССР|Дзяржаўнага банку СССР]]. Рэарганізацыі банку праводзіліся ў [[1959]] і [[1987]], а ў цяперашнім выглядзе ён зьявіўся ў [[1990]] годзе.

Напярэдадні гістарычнага рэфэрэндуму галава Нацбанку [[Станіслаў Багданкевіч]] падаў у адстаўку ў знак пратэсту супраць зьмены курсу ад праграмы рынкавых рэформаў. Ягоную пасаду заняла [[Тамара Віньнікава]], якая хутка таксама заявіла пра нязгоду з палітыкай прэзыдэнта і паспрабавала вярнуць сытуацыю ў старое рэчышча. Аднак уладам гэта было не даспадобы. Т. Віньнікава была пазбаўленая пасады, пасьля чаго ёй былі прад’яўленыя абвінавачваньні ў атрыманьні хабару. На ейнае месца быў прызначаны [[Пётар Пракаповіч|Пятро Пракаповіч]], будаўнік па адукацыі. У ліпені 2011 году Пятро Пракаповіч падаў у адстаўку па стане здароўя. 18 ліпеня 2011 году АляксандрАляксандар Лукашэнка афіцыйна вызваліў Пятра Пракаповіча з пасады старшыні Нацбанку.

Будынак Дзяржбанку ўзьведзены ў [[1947]]—[[1952]]1947—1952 роках паводле праекцу акадэміка [[АН БССР]] архітэктара [[М. Парусьнікаў|М. Парусьнікава]], які перамог у 1947 у закрытым конкурсе на распрацоўку праекту першай чаргі Савецкай вуліцы (сучасны [[Праспэкт Незалежнасьці (Менск)|пр. Незалежнасьці]]). Была адзначаная ўдала выбраная архітэктарам шырыня вуліцы і вышыня забудовы, буйны [[Архітэктурны маштаб|маштаб]] забудовы, у меру падкрэсьленая манумэнтальнасьць будынкаў. Будынак Дзяржбанку разам з будынкам [[Дзяржаўны ўнівэрсальны магазін (Менск)|Дзяржаўнага ўнівэрсальнага магазіну]] (пр. Незалежнасьці, 21) вырашаў складаны кут праспэкту на перакрыжаваньні з [[Вуліца Леніна (Менск)|вул. Леніна]]. Будынак уражвае сваёй прастатой і манумэнтальнасьцю. Плястыку фасадаў узбагачаюць канэляваныя [[Пілястра|пілястры]] [[Карынцкі ордэр|карынцкага ордэру]] на вышыню чатырох паверхаў, арачныя праёмы асноўнай апэрацыйнай залі на другім паверсе, вянчаючы [[гзымс]]. Будынак Нацыянальнага банку — помнік савецкай архітэктуры з выкарыстаньнем клясыцыстычнай спадчыны.

{{ЗноскіКрыніцы}}