Парафія: розьніца паміж вэрсіямі

За парафію адказвае адзін сьвятар-прасьвітар, які выступае ад яе імя перад царкоўнымі ўладамі. У беларускіх рыма-католікаў яго традыцыйна называюць [[пробашч]]ам, у грэка-католікаў з часоў Уніі прынята называць [[парах]]ам, а ў праваслаўных найчасьцей –— "настаяцель". У парафіі могуць быць іншыя парафіяльныя супрацоўнікі, якія яму дапамагаюць — [[вікары]]і, [[капэлян]]ы, [[рэзыдэнт]]ы. У дапамогу прасьвітару ў парафіі ствараюцца парафіяльныя рады ззь сьвецкіх вернікаў, якія дапамагаюць у вырашэньні пастырскіх і эканамічных справаў.

Інстытут парафіі існуе ў Царкве з IV стагодзьдзя. Яго ўтварэньне зьвязанае з распаўсюджаньнем хрысьціянства ў сельскай мясцовасьці. Значэньне і роля парафіі былі вызначаны ў [[1215]] г. на [[Чацьвёрты Латэранскі Сабор|Чацьвёртым Латэранскім Саборы]]. Як правіла, парафія мае тэрытарыяльны характар і ахоплівае вернікаў пэўнай тэрыторыі. У Каталіцкай Царкве, аднак, калі існуе патрэба, епархіяльны біскуп можа ўтвараць асабовыя парафіі: паводле нацыянальнасьці, мовы або нейкага іншага крытэра.