|
|Партрэт = Tennessee Williams NYWTS.jpg
|Памер =
|Апісаньне = [[1965]] г.
|Імя пры нараджэньні = Томас Лянір Ўільямз
|Псэўданімы = Тэнэсі Ўільямз
|Грамадзянства = ЗША
|Род дзейнасьці = драматург
|Гады актыўнасьці = [[1930]]—19831930—1983
|Напрамак =
|Жанр = [[апавяданьне]], [[верш]], [[драма]], [[раман]], [[сцэнар]], [[трагікамэдыя]]
|Мова = ангельская
|Дэбют = [[П’еса]] «Вернае слова — прыгажосьць» ([[1930]])
|Значныя творы = Драмы {{Артыкул у іншым разьдзеле|Шкляны зьвярынец|«Шкляны зьвярынец»|en|The Glass Menagerie}} ([[1944]]), {{Артыкул у іншым разьдзеле|Трамвай Жаданьне|«Трамвай „Жаданьне“»|en|A Streetcar Named Desire (play)}} ([[1947]]), {{Артыкул у іншым разьдзеле|Котка на распаленым даху|«Котка на распаленым даху»|en|Cat on a Hot Tin Roof}} ([[1955]])
|Прэміі = [[Пулітцэраўская прэмія|Пулітцэраўская]] ([[1948]], 1955)
|Узнагароды =
|Подпіс = Tennessee Williams signature.svg
== Біяграфія ==
Вучыўся ва ўнівэрсітэтах МісурыМізуры, Сэнт-Люіса, Аявы (1929-38).
У раманах «Рымская вясна місіс Стоўн» (1950), «Мойсі і сьвет розуму» (1976), сацыяльна-псыхалягічных п'есахп’есах «Шкляны зьвярынец» (1945), "Трамвай «Жаданьне» (1947, экранізавана ў 1951), «Татуяваная ружа» (1951), «Котка на распаленым даху» (1955), «Арфей спускаецца ў пекла» (паст. 1957), «Ноч ігуаны» (1961), «Папярэджаньні малым караблям» (1973), «Стары квартал» (1977) і «Цудоўная нядзеля для пікніка» (1980) праблемы існаваньня асобы ў жорсткім сьвеце, адзіноты сярод людзей, сутыкненьня дабра і прыгажосьці з прагматызмам і чэрствасьцю. Аўтар зборнікаў навэлаў «Аднарукі і іншыя апавяданьні» (1948), «Карамель» (1954), «Вандроўкі рыцара» (1967), «Восем прыстойных жанчын у стане апантанасьці» (1974), зборнікаў вершаў «У зіме гарадоў» (1956), «Андраген, любоў мая» (1977), кнігі «Мэмуары» (1975), шэрагу аповесьцяў. Паэтыка яго твораў складаная, насычана сімваламісымбалямі і алегорыямі, антычнымі і [[Біблія|біблійнымі]] [[алюзія]]мі, сумяшчае ў сабе тэндэнцыі [[экзыстэнцыялізм]]у, [[экспрэсіянізм]]у, натуралізму, [[імпрэсіянізм]]у з элемэнтамі антыдрамы і «тэатру жорсткасьці».
Распрацаваў канцэпцыю «плястычнага тэатру», паводле якой на сцэне важнае значэньне надаецца мастацкаму і музычнаму афармленьню, сцэнаграфіі, эфэктам сьвятла.
Асобныя творы перакладаліся на беларускую мову, на Беларусі яго п’есы ставіліся ў тэатрах.
У Беларусі яго п’есы ставілі [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы]] («Шкляны зьвярынец» пад назовам «Блакітная ружа», [[1991]] і «Крэў Кёр», [[1999]]), абласныя драматычныя тэатры: [[Гарадзенскі абласны драматычны тэатар|Гарадзенскі]] («Арфей спускаецца ў пекла», [[1977]]; «Шкляны зьвярынец», [[1982]] і «Татуяваная ружа», [[2000]]), [[Гомельскі абласны драматычны тэатар|Гомельскі]] («Трамвай "Жаданьне"», [[1988]] і «Арфей спускаецца ў пекла» пад назовам «Пасьцельлю вецер, а побач — зоркі», [[1998]]) і [[Магілёўскі абласны тэатар драмы і камэдыі імя Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча|Магілёўскі]] («Арфей спускаецца ў пекла», 1977 і «Шкляны зьвярынец», [[1993]])<ref>{{Кніга|аўтар=[[Ева Лявонава]].|частка=Ўільямс Тэнэсі|загаловак=[[Беларуская энцыкляпэдыя]] ў 18 тамах|арыгінал=|спасылка=|адказны=гал.рэд. [[Генадзь Пашкоў]]|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі]]|год=2003|том=16|старонкі=188|старонак=576|сэрыя=|isbn=985-11-0263-6|наклад=10 000}}</ref>.
== Крыніцы ==
|
