Юліюс Покарны: розьніца паміж вэрсіямі

Вучыўся ў Венскім ўнівэрсытэце, пасьля выкладаў там з [[1913]] па [[1920 год]]. У [[1920 год]]зе стаў загаднікам катэдры кельцкай філялёгіі ў [[Бэрлінскі ўнівэрсытэт імя Гумбальта|Бэрлінскім унівэрсытэце]], дзе працаваў да [[1935 год]]а, калі быў звольнены нацыянал-сацыялістамі праз габрэйскае паходжаньне, нягледзячы на каталіцкую веру і нацыяналістычныя перакананьні. У траўні 1936 атрымаў «Пасьведчаньне аб нябытнасьці прэтэнзій» (Unbedenklichkeitsbescheinigung) ад мясцовай грамады [[НСДАП]], на падставе якога змог атрымліваць дзяржаўную пэнсыю. Загадзя атрымаў папярэджаньне аб пагроме 1938 г., які вядомы пад назвай «[[Хрустальная ноч]]», дзякуючы чаму зьехаў у [[Бэльгія|Бэльгію]].<ref>Heinz S. Ur- und Frühgeschichtliche Erkenntnisse in den Arbeiten des Keltologen Julius Pokorny. In: A. Leube, M. Hegewisch (Hrsg.): Prähistorie und Nationalsozialismus. Die mittel- und osteuropäische Ur- und Frühgeschichtsforschung in den Jahren 1933–1945. Heidelberg 2002, S. 296f.</ref>

 

 

У 1943 годзе эміграваў у Швайцарыю, дзе працаваў ва ўнівэрсытэтах [[Бёрн]]а й [[Цюрых]]а а ж да выхада на пэнсыю ў [[1959 год]]зе. У [[1954]]-ым абраны ганаровым прафэсарам Унівэрсытэта Людвіга-Максімільяна ў Мюнхене, дзе выкладаў у 1956 й 1960—1965 гадах.