Іван Шамякін: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Скасаваньне праўкі 2088366 удзельніка 178.121.28.199 (гутаркі) Метка: Адмена |
|||
Радок 35:
У 1963 годзе як чалец дэлегацыі ўдзельнічаў у працы 28-й сэсіі Генэральнай Асамблеі [[ААН]] у Нью-Ёрку. Потым пісаў ва ўспамінах пра сваю работу ў ААН: «''Пры галасаваньні нярэдка трэба было бегчы праз усю залю, пад уедлівыя ўсьмешкі дэлегатаў іншых краін, да савецкай дэлегацыі — як галасаваць? За, супраць, устрымацца? Далёкаму ад дыпляматыі няпроста было разабрацца. А ўявіце, што на другі дзень газэты расьпісалі, што беларуская дэлегацыя прагаласавала супраць саюзнай. Што было б!''»
Сябра [[Саюз пісьменьнікаў Беларусі|Саюзу
[[Герой Сацыялістычнай Працы]] (1981). Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Працоўнага Чырвонага
Іван Шамякін — ляўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1951) за раман «Глыбокая плынь», Літаратурнай прэміі імя Якуба Коласа (1957) за раман «Крыніцы», Дзяржаўнай прэміі імя Якуба Коласа (1967) за раман «Сэрца на далоні» і пэнталёгію «Трывожнае шчасце», Літаратурнай прэміі Міністэрства абароны СССР (1978) за кнігу «Гандлярка і паэт. Шлюбная ноч», Дзяржаўнай прэміі БССР у галіне тэатральнага мастацтва, кінэматаграфіі, радыё і тэлебачаньня (1982) за кінафільм «Вазьму твой боль».
Радок 43:
Шамякін пачаў пісаць мастацкія творы на роднай мове яшчэ да вайны. Будучы на фронце, друкаваў замалёўкі і вершы ў армейскай газэце на расейскай мове. У 1945 годзе апублікаваў сваю першую аповесьць «Помста» (часопіс «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]»).
Памёр у 2004 годзе. Пахаваны на [[Усходнія могілкі|Ўсходніх могілках]] у [[Менск]]у. У гонар
Дачка Тацяна<ref>[http://www.svaboda.org/content/article/773312.html У Менску адкрылі мэмарыяльную дошку Івану Шамякіну (фота)] — Радыё Свабода</ref> — мовазнавец.
| |||