Перунова: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д выпраўленьне спасылак
 
Радок 70:
У пачатку 1946 году Барсукоўскія хутары налічвалі 142 гаспадаркі (737 жыхароў), Перуноўскія — 143 гаспадаркі (683 жыхары). У 1948 годзе пачалася арганізацыя калгасаў. Барсукоўскія гаспадаркі арганізаваліся ў арцель імя Дзяржынскага (старшыня Сьцяпан Валашчук), Перуноўскія — у імя Чкалава (старшыня Іван Скірук). У 1950 г. гэтыя гаспадаркі аб’ядналіся ў адну — імя Дзяржынскага, якая ў 1959 г. была далучана да любанскага калгасу «Сьцяг камунізму», што ўзначальваў старшыня Ўладзімер Сьцепчанка. Па яго ініцыятыве пачалося інтэнсіўнае высяленьне хутаранаў у вёску. Стварыліся вёска Барсукова і сяленьне [[Жучкова]], а ў цэнтры Перуноўскіх хутароў — в. Перунова і ўрочышча Журавінае, дзе быў пабудаваны птушкакомплекс, — пасёлак Пцічнік (''так яго празвалі неафіцыйна''). Былыя гаспадаркі сталі комплекснымі брыгадамі №5 i 6 калгасу «Новае Палесьсе».
 
Паступова вёска Барсукова адышла да разраду непэрспэктыўных і спыніла свой рост, а Перунова па-ранейшаму будавалася, шырылася. У 1970—1980-х гадах пабудаваны мэдпункт, паштовае аддзяленьне. Пасьля [[аварыяЧарнобыльская на ЧАЭСкатастрофа|аварыікатастрофы на ЧАЭС]] вёскі апытнуліся ў забруджанай зоне (Барсукова — у павышанай), і многія жыхары кінулі абжытыя мясьціны, падаліся ў чыстую зону. У 1993 годзе ў Барсукове засталося 102 двары, 352 жыхары, у Перунове — 137 двароў, 360 жыхароў<ref>[http://luninec.by2.by/muza/baesukova.html Матэрыялы трэціх і чацьвёртых Лунінецкіх краязнаўчых чытаньняў 13 сьнежня 2003 г. і 26 сьнежня 2004 г.], Сьцяпан Нефідовіч, [[Лунінецкі сшытак]] № 3-4</ref>.
 
== Насельніцтва ==