Увосень 1812 року пад час адступленьня напалеонаўскіх воўскаўвойскаў Красьнік быў зьнішчаны цалкам, а сам гаспадар абрабаваны да бялізны і зьбіты жаўнерамі. У 1813 г. ён пасяліўся ў [[Мурава (Берасьцейская вобласьць)|Мураве]], а ў [[1818]] або [[1819]] набыў у Вінцэнта Ажахоўскага, межавага ваўкавыскага судзьдзі, фальварак [[Хараўшчына]] каля [[Ваўкавыск]]у, дзе правёў рэшту жыцьця. Тут на практыцы ажыцьцявіў сюжэты сваіх п’ес-ідылій, працаваў разам зь сялянамі ў полі, адкрыў у Хараўшчыне школу для сялянскіх дзяцей, у якой сам настаўнічаў. Рэшткі парку, склеп, флігель і падмуркі сядзібнага дома Карпінскага захаваліся ў Хараўшчызьне да сёньняшняга дню.
Меў пасьлядоўна трох абранак сэрца, называных ім «Юстынамі», аднак так і не ажаніўся.
