Розьніца паміж вэрсіямі «Аўгустын»

| тып (колер) = каталіцкі

| выява = Augustine Lateran.jpg

| памер выявы = 120пкс

| імя сьвятога = Аўгустын

| арыгінальнае імя = Aurelius Augustinus

| сьвецкае імя = Аўрэліюс Аўгустын

| манаскае імя =

'''Аўрэ́ліюс Аўгусты́н''' ({{мова-la|Augustinus Sanctus}}; [[354]]—[[430]]354—430) — [[філязофія|філёзаф]], прапаведнік, хрысьціянскі багаслоў і [[палітыка|палітык]]. Сьвяты [[каталіцкая царква|каталіцкай царквы]], лічыцца блажэнным у [[праваслаўе|праваслаўі]]. Адзін з [[Айцец Царквы|Айцоў Царквы]], аказаў велізарны ўплыў на заходнюю [[філязофія|філязофію]] і каталіцкую [[тэалёгія|тэалёгію]]. Частка зьвестак пра Аўгустыны атрыманая зь яго аўтабіяграфічнай «Споведзі» («Confessiones»).

Праз [[маніхейства]], [[скептыцызм]] і [[нэаплятанізм]] прыйшоў да рымскага хрысьціянства, вучэньне якога аб грэхападзеньні і памілаваньні зрабілі на яго моцнае ўражаньне. У прыватнасьці, ён бароніць (супраць [[Пэлагія]]) вучэньне аб перадвызначэньні: чалавеку загадзя перадвызначана Богам блажэнства ці пракляцьце. Чалавечая гісторыя, якую Аўгустын выкладае ў кнізе «Пра град Божы», «першай сусьветнай гісторыі», паводле яго ёсьць барацьба двух варагуючых царстваў — царства прыхільнікаў усяго зямнога, ворагаў Божых, гэта значыць сьвецкага царства ({{мова-la|civitas terrena ці diaboli|скарочана}}), і царства Божага ({{мова-la|civitas dei|скарочана}}). Пры тым ён атаясамлівае Царства Божае, у адпаведнасьці зь ягонай зямной формай існаваньня, з рымскай царквой. Аўгустын вучыць аб тым, што пры стварэньні сьвету Бог залажыў у матэрыяльны сьвет у зародку формы ўсіх рэчаў, зь якіх яны пасьля самастойна разьвіваюцца. Аўгустын стаў пачынальнікам напрамку нэаплятанізму ў хрысьціянскай філязофіі ([[аўгустынізм]]а), які панаваў у [[Заходняя Эўропа|Заходняй Эўропе]] аж да [[XIII стагодзьдзе|XIII стагодзьдзя]], калі яго зьмяніў хрысьціянскі [[арыстотэлізм]] [[Альбэрт Вялікі|Альбэрта Вялікага]] і [[Тамаш Аквінскі|Тамаша Аквінскага]].

Яго памяць адзначаецца [[Каталіцкая царква|Каталіцкай царквой]] [[28 жніўня]], [[Расейская праваслаўная царква|Расейскай праваслаўнай царквой]] — [[15 чэрвеня]] па [[стары стыль|старым стылі]].

Аўгустын нарадзіўся [[13 лістапада]] [[354]] году ў [[Афрыка|афрыканскай]] рымскай правінцыі [[Нумідыя]], ўу [[Тагаст|Тагасьце]] (заразцяпер [[Сук-Арас]] у [[Альжыр]]ы). Першую адукацыю атрымаў ад [[хрысьціянства|хрысьціянкі]]-маці, аднак яго бацька быў паганцам. У маладосьці Аўгустын быў цалкам сьвецкім чалавекам, шукаў асалодаў, захапляўся лацінскай літаратурай. Скончыўшы школу ў Тагасьце накіраваўся ў бліжэйшы культурны цэнтар — [[Мадаўра|Мадаўру]]. Восеньню [[370]] году ён накіраваўся на трохгадовае навучаньне [[рыторыка|рыторыцы]] ў [[Картаген]].

Прага да чагосьці вышэйшага абудзілася ў ім толькі пасьля чытаньня «Hortensius» [[Цыцэрон]]а. Ён зацікавіўся [[філязофія]]й, пачаў чытаць [[Біблія|Біблію]], далучыўся да папулярнае тады сэкты [[маніхейства|маніхеяў]], зь якім заставаўся разам каля 10 гадоў, але не знайшоўшы нідзе задавальненьня, амаль зьняверыўся і толькі знаёмства з плятанічнай і нэаплятанічнай філязофіяй дапамагло яму знайсьці выйсьце для сябе. У той самы час выкладаў рыторыку спачатку ў Тагасьце, а потым у Картагене. У «Споведзі» Аўгустын падрабязна спыніўся на 9 гадох, змарнаваных ім на «шалуху» [[маніхейства]]. У [[383]] годзе нават духоўны маніхейскі лідэр Фаўст ня даў рады адказаць на ягоныя пытаньні.

Тады ж, у [[383]] годзе Аўгустын выправіўся з [[Афрыка|Афрыкі]] ў [[Старажытны Рым|Рым]], каб знайсьці настаўніцкую працу ў Рыме, але ўжо ў [[384]] годзе атрымаў працу настаўнікам красамоўства ў Мэдыяляне (сёньня [[Мілян]]). Тут, дзякуючы мясцоваму біскупу [[Амброзіюс Мэдыялянскі|Амброзіюсу]], бліжэй пазнаёміўся з хрысьціянствам, і гэтая акалічнасьць, у зьвязку з чытаньнем пасланьняў [[Апостал Павал|апостала Паўла]], зрабілі радыкальную перамену ў ягоным ладзе думак і жыцьця. Гэтай падзеі [[Каталіцкая царква]] прысьвяціла нават асобнаяасобнае сьвята ([[3 траўня]]).

На [[Вялікдзень]] 387 году Аўгустын разам з сваім сынам прыняў [[хрышчэньне|хрост]] ад Амброзіюса. Пасьля вярнуўся ў Афрыку, папярэдне прадаўшы ўсю сваю маёмасьць і амаль цалкам раздаўшы ўсё бедным. Пэўны час прабавіў у строгай самоце кіраўніком духовай грамады і ў [[391]] годзе, уступіўшы ў духовае званьне з санам [[прэсьбітар]]а, заняўся дзейнасьцю прапаведніка. У [[395]] годзе быў пасьвечаны ў біскупы ў [[Гіпон]]е.

Аўгустын памёр [[28 жніўня]] [[430]] году, падчас першай асады Гіпона [[вандалы|вандаламі]]. Пасьля некалькіх перапахаваньняў ягоныя парэшткі ў [[1842]] годзе зноў былі вернутыя ў Альжыр і захоўваюцца ля помніка Аўгустыну на развалінах Гіпона.

* [http://www.documentacatholicaomnia.eu/20_40_0354-0430-_Augustinus,_Sanctus.html Зборнік твораў Аўгустына]. {{ref-la}}