Л: розьніца паміж вэрсіямі

'''Л, л''' –— трынаццаты знак беларускае азбукі. Паходзіць з [[Кірыліца|кірылічнай]] «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля{{націск}}мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) знаку, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У 16 стагодзьдзі, акрамя рукапіснага, знак набыў друкаваны выгляд.