Язэп Драздовіч: розьніца паміж вэрсіямі

Язэп Драздовіч супрацоўнічаў зь [[Беларускі музэй у Вільні|Віленскім беларускім музэем імя Івана Луцкевіча]]. Дзеля папаўненьня экспазыцыі музэямузэю ён займаўся раскопамі гарадзішчаў, зьбіраў фальклёр, ствараў шматлікія замалёўкі прадметаў матэрыяльнай культуры, архітэктуры, тыпажоў сялянаў. З гэтай мэтай у 1926 годзе Драздовіч выправіўся ў навукова-творчую экспэдыцыю на [[Піншчына|Піншчыну]], а ў наступныя гады наведаў [[Трокі]], [[Вільня|Вільню]], [[Меднікі]], [[Крэва]], [[Гальшаны]], [[Ліда|Ліду]], [[Наваградак]], [[Любча|Любчу]], [[Мір]]. У выніку гэтых вандровак, якія ахапілі амаль усю Заходнюю Беларусь, зьявіліся ёмістыя альбомы графікі, якія зьяўляюцца непаўторнай зьявай у беларускім мастацтве.

Аўтар жывапісных і графічных работаў на гістарычныя тэмы: «Трызна мінуўшчыны», «Дух зямлі», «Брамка будучыні» і іншых. У 1910—1920 гадах стварыў графічныя сэрыі «Старажытная будоўля на Беларусі», асобныя лісты «Менск. Высокае Места», «Месца ўпадзеньня Нямігі ў Сьвіслач», партрэты полацкіх і смаленскіх князёў, асобныя лісты: «Пажар гарадзішча», «Пажар у замку» і іншыя, жывапісныя эцюды. Напісаў жывапісныя палотны з жыцьця старажытнай [[Полацкае княства|Полаччыны]], а таксама карціны, прысьвечаныя [[Францішак Скарына|Францішку Скарыну]]. Запісваў фальклёр, апрацоўваў для слоўнікаў народную лексыку. Дасьледаваў у Менску рэчышча [[Няміга|Нямігі]], праводзіў раскопкі ў [[Заслаўе|Заслаўі]], [[Сьвір (вёска)|Сьвіры]]. Супрацоўнічаў з [[Іван Луцкевіч|Іванам]] і [[Антон Луцкевіч|Антонам Луцкевічамі]], заснавальнікамі [[Беларускі музэй у Вільні|Беларускага музэямузэю ў Вільні]], у які дасылаў матэрыялы, знойдзеныя ў час раскопак у [[Наваградак|Наваградку]].