Алесь Асіповіч-Асіпчык: розьніца паміж вэрсіямі

'''Алякса́ндар Асіпо́віч-Асі́пчык''' ({{ДН|1|04|1909}}, в. [[Пляшкі (Гарадзенская вобласьць)|Пляшкі]] — {{ДС|14|03|1990}}, Джэксан, Нью-Ёрк, ЗША) — праваслаўны сьвецкі і грамадзка-культурны дзеяч, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху XX стагодзьдзя, публіцыст. У беларускім пэрыядычным друку выступаў пад псэўданімам ''Зьніч''.

Паходзіў зь беларускай праваслаўнай сям’і. Падчас [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайны]] сям’я (7 асобаў) зьехала ў бежанства ў Чалябінскую губэрню. Там ад сухотаў памёр бацька і потым яшчэ дзьве сястры. Падчас вяртаньня на бацькаўшчыну ў 1921 годзе памерла маці, пакінуўшы Алеся ззь сястрой сіротамі. Дзеці патрапілітрапілі пад апеку Чырвонага Крыжа, які перадаў іх у прытулак на тэрыторыі Жыровіцкага манастыра.

У гады Другой сусьветнай вайны браў удзел у дзейнасьці беларускіх грамадзкіх і культурна-нацыянальных арганізацыйарганізацыяў. Стварыў у верасьні 1941 году ў Слоніме Рамесную школу. Увесну 1942 году ажаніўся з інструктаркай школы Верай Сілівончык. Увосень 1943 году арыштаваны немцамі па даносе. Разам зь ім тады былі схоплены [[Стэфа Лыскавец]] — народная сьпявачка, [[Сяргей Новік-Пяюн]] — дырэктар [[Слонімскі краязнаўчы музэй|Слонімскага музэю]], паэт, і іншыя беларускія дзеячы. Праз пэўны час вызвалены з-пад арышту.