Яўнут: розьніца паміж вэрсіямі

'''Яўнут''' (у праваслаўі '''Іван'''; каля [[1308]] — пасьля [[1366]]) — вялікі князь літоўскі ([[1341]]—[[1345]]). Сын [[Гедзімін]]а і палачанкі [[Еўна Полацкая|Евы (Еўны)]]. Родапачынальнік князёў [[Заслаўскія (Яўнуцьевічы)|Заслаўскіх]].▼

Атрымаў ад бацькі ва ўдзел [[Ашмяны]], [[Браслаў]] і [[Вількамір]]. Паводле тэстамэнту Гедзіміна, зрабіўся вялікім князем па ягонай сьмерці ў канцы [[1341]]. Знайшоў падтрымку толькі ў вялікай княгіні Евы і брата князя пінскага [[Нарымонт Гедзімінавіч|Нарымонта]], большасьць братоў ігнаравалі яго і праводзілі самастойную палітыку.▼

Па сьмерці ў [[1345]] Евы [[Альгерд]] і [[Кейстут]] зладзілі супраць Яўнута змову, у выніку чаго ён трапіў у палон. Пазьней Яўнут уцёк з-пад варты і праз [[Смаленск]] прыбыў у [[Масква|Маскву]] да свайго швагра Сямёна Гордага, дзе прыняў праваслаўе. Быў першым князем-уцекачом, які шукаў падтрымку ў [[Масква|Маскве]].▼

У [[1347]] памірыўся з братамі, вярнуўся і атрымаў ва ўдзел [[Заслаўскае княства]], у склад якога некаторы час уваходзіў [[Менск]]<ref>[[Анатоль Грыцкевіч]]. Яўнут // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 786.</ref>.▼