Ліцьвіны: розьніца паміж вэрсіямі

Назоў "літвіны" ў якасьці нацыянальнага замацаваўся на ўсёй этнічнай тэрыторыі беларусаў у 15 стагодзьдзі: гэтак, у пасланьні ў Пскоў 1440 г. вялікі князь Казімір з аднаго боку згадваў палачанаў і віцьбічаў асобна ад літвінаў (“А што моих людей, или Литвин, или Витбленин, или Полочанин...”), а з іншага боку ўжываў назоў "літвіны" ў якасці агульнага для ўсяго народу ВКЛ (“А мне великому князю Казимиру блюсти Псковитина как и своего Литвина; також и Псковичом блюсти Литвина, как и Псковитина”)<ref>Акты, относящиеся к истории Западной России. т. I. СПб., 1846. №38, 39.</ref>. У 1480 г. у пасланьні вялікага князя Казіміра ў Пскоў назоў “літвін”“літвіны” ужоўжо стала азначае ўвесь народ Вялікага княства Літоўскага: Казімір менаваў віленчукоў і палачанаў разам “нашы купцы”, “люди нашы”, а таксама ўжываў да іх выраз “нашого Литвина”.<ref>Акты, относящиеся к истории Западной России. т. I. СПб., 1846. №73.</ref>