Францішкане: розьніца паміж вэрсіямі

'''Францішкане'''  — манахі [[каталіцтва|каталіцкага]] жабрацкага ордэна (не маглі мець уласнасьці, сталага жыльля, павінны былі жыць жабрацтвам), створанага ў [[Італія|Італіі]] ў 1209 і названага імем заснавальніка [[Францішак з Асізі|Францішка Азіскага]] (1182—1226). Францішкане былі вандроўнымі манахамі, паходзілі зь беднага насельніцтва і прапаведвалі [[аскетызм]]. Актыўна процістаялі [[Рэфармацыя|рэфармацыйнаму руху]], удзельнічалі ў [[інквізыцыя|інквізыцыі]], вялі шырокую місіянэрскую дзейнасьць, выкладалі ў школах і на катэдрах унівэрсытэтаў.

Каля 1237 зьявіліся ў [[Польшча|Польшчы]], адкуль пазьней як місіянэры праніклі на [[Беларусь]]. У час княжаньня [[Гедзімін]]а (1316—1341) францішкане пабудавалі свае касьцёлы ў [[Наваградак|Наваградку]] і [[Вільня|Вільні]]. Шырокую дзейнасьць на Беларусі вялі ў XVII ст. Кляштары францішканаў існавалі ў Вільні, [[Гальшаны|Гальшанах]], [[Горадня|Горадні]], [[Дзісна|Дзісьне]], [[Дарагічын]]е, [[Ашмяны|Ашмянах]], [[Івянец|Івянцы]], [[Лукомаль|Лукомлі]], [[Менск]]у, [[Наваградак|Наваградку]], [[Паставы|Паставах]], [[Пінск]]у, [[Полацак|Полацку]], [[Празарокі|Празароках]], [[Ворша|Воршы]], [[Сянно|Сяньне]] і інш. Касьцёлы і кляштары францішканаў  — выдатныя помнікі архітэктуры. Пасьля інкарпарацыі Беларусі да Расеі ўплыў францішканаў пачаў слабець, у сярэдзіне ХІХ ст. іх кляштары зачынены. Цяпер ордэн дзейнічае ў многіх краінах сьвету, у тым ліку і на Беларусі, налічвае каля 50 тыс. чальцоў.