Усевалад Ігнатоўскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне: Бібліяграфія |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 18:
== Біяграфія ==
У 1911 годзе скончыў [[Тартускі ўнівэрсытэт]] (Юр’еўскі). У 1914—1921 працаваў выкладнікам, старшынём пэдагагічнай рады [[Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт імя Максіма Танка|Менскага настаўніцкага інстытуту]]. У 1915 стварыў культурна-асьветніцкую арганізацыю «[[Наш край (1915)|Наш край]]» (у 1917 пераўтвораная ў арганізацыю «[[Маладая Беларусь (1917)|Маладая Беларусь]]»). У час польскай акупацыі ў студзені 1920 на базе «Маладой Беларусі» стварыў [[Беларуская камуністычная арганізацыя|Беларускую камуністычную арганізацыю]] (БКА). Як яе старшыня 31 ліпеня 1920 удзельнічаў у падпісаньні «Дэкларацыі аб абвяшчэнні Савецкай Сацыялістычнай Рэспублікі Беларусь». Са сьнежня 1920 [[Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР|народны камісар асьветы БССР]]. У 1926 старшыня, з 1927 першы прэзыдэнт [[Інстытут беларускай культуры|Інстытуту беларускай культуры]], са сьнежня 1928 прэзыдэнт [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|Беларускай акадэміі навук]], дырэктар Інстытуту гісторыі.
У час кампаніі супраць гэтак званага [[нацдэмаўшчына|нацыянал-дэмакратызму]] ў 1930 быў вызвалены ад пасады прэзыдэнта АН Беларусі, як «кулацкі агент» выклікаўся на допыты ў АДПУ. Неўзабаве выключаны з партыі. Пачалася крытыка ягоных гістарычных поглядаў, абсурднае [[цкаваньне]]. 3 лютага 1931 году [[Янка Купала]] залечваў у шпіталі рану, якую нанёс сабе пры спробе самагубства. У гэты дзень яго наведаў Ігнатоўскі і паведаміў, што ўсе абвінавачваньні супроць Купалы перакладзеныя на Ігнатоўскага. Скончыў жыцьцё самагубствам 4 лютага 1931. Пахаваны ў [[Менск]]у на [[Вайсковыя могілкі (Менск)|Вайсковых могілках]].
| |||