Мікола Дзямідаў: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
выпраўленьне спасылак |
д выпраўленьне спасылак |
||
Радок 38:
У 1905 годзе здаў экзамэн на настаўніка дзьвюхклясных пачатковых школ у настаўніцкай сэмінарыі ў [[Сьвіслач (горад)|Сьвіслачы]]. У 1907 годзе паступіў як вольны слухач на вячэрнія курсы на гістарычна-філялягічны факультэт [[Варшаўскі ўнівэрсытэт|Варшаўскага ўнівэрсытэту]]; працаваў у канцылярыі службы руху Ўправы Прывісьлянскай чыгункі. 1 кастрычніка 1911 году прызначаны кіраўніком чыгуначнай школы чыгункі ў [[Беласток]]у.
З 1914 году на ваеннай службе ў царскай арміі. 1 лютага 1917 году скончыў Першую Паўлаўскую вайсковую школу. Удзельнічаў у
У 1920 годзе ў навакольлях [[Беласток]]у набраў з добраахвотнікаў батальён (каля 400 чалавек) і далучыўся да арміі [[Станіслаў Булак-Балаховіч|Станіслава Булак-Балаховіча]]. У складзе астроўскага пяхотнага палка 2-й пяхотнай дывізіі 10—14 лістапада вёў зацятыя баі за [[Калінкавічы]], 21 лістапада ўдзельнічаў у баях над [[Прыпяць]]цю. Са сваім батальёнам працягваў барацьбу таксама пасьля адступленьня арміі Булак-Балаховіча на кантраляваную палякамі тэрыторыю. Вёў баі да студзеня 1921 году, пасьля чаго адышоў на польскі бок фронту і быў інтэрнаваны. Батальён Міколы Дзямідава быў апошнім беларускім падразьдзяленьнем, які ў адкрытым баі аказваў супраціў савецкім войскам.
Радок 61:
[[Катэгорыя:Беларускія пэдагогі]]
[[Катэгорыя:Беларускія генэралы]]
[[Катэгорыя:Удзельнікі
[[Катэгорыя:Удзельнікі Слуцкага паўстаньня]]
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя ў Польскай Рэспубліцы (1918—1939)]]
| |||