Сяргей Новік-Пяюн: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д Перанос катэгорыі паводле Вікіпэдыя:Пагадненьні па назвах артыкулаў |
|||
Радок 1:
{{Пісьменьнік
|Імя = Сяргей Новік-Пяюн
|Арыгінал імя =
|Партрэт = Siarhiej Novik-Piajun1939.jpg
|Памер = 200px
|Апісаньне = Сяргей Новік-Пяюн у 1939 годзе
Радок 12:
|Месца сьмерці = [[Менск]], [[Беларусь]]
|Род дзейнасьці = паэт, празаік
|Гады актыўнасьці = 1925—1984
|Напрамак =
|Жанр = верш, проза
|Дэбют = верш «Ня бядуй» (у часопісе «Студэнцкая думка» № 4, 1925 г.)
|Значныя творы = верш «Зорачкі»
|Прэміі =
|ВікіКрыніца =
|ВікіКрыніца пераклады на беларускую =
|Палічка =
|Сайт =
}}
'''Сяргей Новік-Пяюн''' (сапр. ''Сяргей Міхайлавіч Новік''; {{Дата ў старым стылі|[[14 жніўня]]|[[1906]]|[[27 жніўня]]}}, в. [[Лявонавічы (Нясьвіскі раён)|Лявонавічы]], [[Слуцкі павет]], [[Менская губэрня]] (цяпер [[Нясьвіскі раён]]) [[Менская вобласьць]] — [[26 жніўня]] [[1994]], [[Менск]])
Псэўданімы: ''Алесь Бярозка''; ''С. Каліноўскі''; ''Малады Дзядок''; ''Сяргей Пяюн''; ''С. Стапанчык''; ''Н. Сяргееў''; ''Od naszego morza''; ''Dziecko Pomorza''; ''Gіos Њwiecki''; ''Krasnoludek''; ''Krasnoludek z Borуw Tucholskich''; ''Stary Dziadok''; Крыптанімы: ''Н.''; ''С. Н.''; ''С. П.''; ''N.''{{Заўвага|Пэўна ў артыкул Гарэлік Л. М. Новік-Пяюн Сяргей. // Беларускія пісьменнікі. Біябібліяграфічны слоўнік у 6 тамах. Т. 4. Мінск. 1994. С. 397. закралася памылка і псеўданімы Сяргея Новіка-Пяюна Od naszego morza, Dziecko Pomorza, Głos Świecki — гэта назвы перыядычных выданняў ў Паморскім ваяводстве Польшчы, куды ён дасылаў свае творы пад псеўданімам Krasnoludek ды Krasnoludek z Borów Tucholskich – гл. Саламевіч Я. Слоўнік беларускіх псеўданімаў і крыптанімаў /XVI-XX стст./. Мінск. 1983. С. 149.}}
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[27 жніўня]] [[1906]] году ў вёсцы [[Лявонавічы (Нясьвіскі раён)|Лявонавічы]] [[Нясьвіскі раён|Нясьвіскага раёна]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]] ў сялянскай сям’і.
У [[1918]]—[[1924]] гадах вучыўся ў [[Нясьвіж|Нясьвіскай]] гімназіі, дзе прымаў удзел у [[Скаўтынг|скаўцкім руху]]; у [[1925]]—[[1926]] гадах на беларускіх настаўніцкіх курсах у [[Вільня|Вільні]].
У [[1925]] апублікаваў свой першы верш «Ня бядуй» у часопісе «Студэнцкая думка» (№ 4), пачаў выступаць у віленскіх прагрэсіўных беларускіх газэтах і часопісах з вершамі. У [[1926]] стварыў у роднай вёсцы хор (з [[1963]] народны) і тэатар. Арганізаваў гурток ТБШ, беларускую бібліятэку і тайныя школы ў Лявонавічах і навакольлі, за што ў [[1926]] за культурна-асьветніцкую работу высланы польскімі ўладамі ў Сьвеце над Віслай. Адбыў пяцігадовую ссылку на Памор’і ([[1926]]—[[1931]]).
У [[1927]]—[[1931]] супрацоўнік віленскага часопісу для дзяцей «Заранка», афармляў часопіс. У Вільні асобнымі выданьнямі выйшлі яго п’есы «Цудоўная ноч» (1927), «Ёлка Дзеда Мароза» (1927), «Прадка над крыжам» (1939), у зборніку «Сцэнічныя творы» (1927) — п’еса «Пакой у наймы».
Радок 38:
Пасьля вяртаньня ў родныя мясьціны ў [[1931]] зноў арыштаваны і высланы пад нагляд паліцыі ў Слонім. Разам з жонкай Людмілай у [[1938]]—[[1939]] выдаваў польскамоўную газэту «Gazeta Słonimska». Чарговы раз арыштаваны польскімі ўладамі ў сакавіку [[1939]]; сядзеў ў турме ў [[Баранавічы|Баранавічах]]. Быў вызвалены пасьля прыходу Чырвонай Арміі.
У [[1939]]—[[1940]] працаваў у сыстэме народнай адукацыі інспэктарам Слонімскага раённага аддзела народнай асьветы, потым дырэктарам Слонімскага раённага краязнаўчага музэя ([[1940]]
Падтрымліваў сувязі з [[партызан (вайна)|партызанамі]]. У [[1943]] годзе за сувязь з партызанамі арыштаваны СД; адпраўлены ў лягер сьмерці Калдычэва (быў прыгавораны фашысцкімі ўладамі да пакараньня сьмерцю). [[4 ліпеня]] [[1944]] году падчас расстрэлу групы вязьняў (600 чалавек) паранены, прыкінуўся мёртвым, што і выратавала.
| |||