Іван Чымбург: розьніца паміж вэрсіямі

'''Іван Савіч Чымбург''' (1904; в. Еўлічы,цяпер [[Слуцкі раён]], [[Менская вобласьць]], Беларусь) —1978) — беларускі філёзаф. [[Кандыдат навук|Кандыдат]] філязофскіх навук, рэктар [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|БДУ]] у [[1949]]—[[1952]]1949—1952 гадох.

Нарадзіўся ў сям’і селяніна-серадняка. У сям’і былі яшчэ 2 [[брат]]ы і сястра. Гаспадарка бацькоў складалася з 3 дзесяцін ворнай зямлі, 15 дзесяцін сенажаці, 1 каня і 1 каровы. Маці памерла, калі Івану было 6 год. Ён рана пачаў працаваць на зямлі. Пасьля заканчэньня трохкляснай сельскай школы ў 1917 годзе паступіў у нанава створаную [[Слуцкая гімназія|Слуцкую беларускую гімназію]], якую пакінуў праз 2 гады празпразь нястачу сродкаў для аплаты за навучаньне. Да канца [[1920]] году працаваў у гаспадарцы бацькі. Адначасова займаўся самаадукацыяй. У студзені [[1921]] году аднавіў вучобу ў працоўнай школе, а пасьля працягваў яе на агульнаадукацыйных курсах. У студзені таго ж году ён уступіў у камсамол. У далейшым па рэкамэндацыі Слуцкага камсамола атрымаў камандзіроўку ЦК КСМ Беларусі ў [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]] на факультэт грамадзкіх навук. На рэарганізаваным у 1922 г. ФГН навучаўся на прававым аддзяленьні. У [[1924]] годзе факультэт грамадзкіх навук быў ліквідаваны, у сувязі з чым па жаданьні перавёўся ў [[Саратаў]]скі дзяржаўны ўнівэрсытэт. У [[1927]] годзе ён скончыў прававое аддзяленьне факультэта права і гаспадаркі і быў рэкамэндаваны ў асьпірантуру па спэцыяльнасьці «крымінальнае права і крымінальны працэс». Але паколькі ў Саратаўскім губэрнскім судзе і пракуратуры не было месца для праходжаньня практыкі, ён быў накіраваны ў [[Курск]]ую губэрнскую пракуратуру. Па заканчэньні практыкі яму прапанавалі заняць пасаду сьледчага камэры сьледчага ўпраўленьня абласной пракуратуры ў горадзе Новы Аскол ([[Курская вобласьць]]), на што ён даў згоду. На гэтай пасадзе працаваў ад кастрычніка 1927 да траўня 1930 году. Тут ён кіраваў апэрацыямі па ліквідацыі дзьвюх бандаў, якія займаліся рабаўніцтвам і тэрарыстычнымі актамі. Браў удзел у правядзеньні хлебанарыхтоўчых кампаній і калектывізацыі сельскай гаспадаркі, а пасьля ўваходзіў у склад раённай «тройкі» па выкараненьні дапушчаных перагінаў. Таксама абіраўся сябрам Новааскольскага гарадзкога савету, працаваў пазаштатным інструктарам райкаму камсамолу. 13 траўня 1930 году быў пераведзены на работу ў горад [[Варонеж]] на пасаду сьледчага ўпраўленьня абласной пракуратуры.

|гады = [[1949]]—[[1952]]1949—1952