Тэадор Нарбут: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў |
д выпраўленьне спасылак |
||
Радок 1:
{{Цёзкі|Нарбут}}
{{Навуковец}}
'''Тэадо́р (Фёдар Яўхі́мавіч) На́рбут''' ({{Дата ў старым стылі|[[8 лістапада]]|[[1784]]|28 кастрычніка}}, [[маёнтак]] [[Шаўры]], цяпер [[
== Жыцьцяпіс ==
Радок 18:
У 1847—1852 збудаваў у [[Эйшышкі|Эйшышках]] парафіяльную царкву<ref>{{Спасылка|аўтар = |прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = |url = http://www.pci.lt/wilno/ejszyszki.shtml|загаловак = Ejszyszki|фармат = |назва праекту = Polskie Centrum Informacyjne na Litwie|выдавец = Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych|дата = 23 студзеня 2013|мова = pl|камэнтар = }}</ref>.
Дзеці Тэадора Нарбута бралі актыўны ўдзел у [[Паўстаньне 1863—1864 гадоў|паўстаньня 1863—1864 рокаў]], што разьяднала ўсю ягоную сям’ю. Старэйшы сын [[Людвік Нарбут|Людвік]] узначальваў паўстанчы аддзел на Лідчыне і загінуў падчас аднаго з баёў; малодшы Баляслаў быў асуджаны на сьмерць, аднак пазьней ягонае пакараньне было замененае на пажыцьцёвае зьняволеньне. Адзіная дачка, па мужы Тэадора Маньчунская, была вымушаная ўцячы з краіны і [[In absentia|завочна]] прысуджаная да катаргі. Сам Тэадор з жонкаю Крысьцінай былі асуджаныя на высылку ў Сыбір, хоць у дачыненьні да яго прысуд ня быў выкананы з прычыны хваробы. Жонка атрымала дазвол на вяртаньне з Пэрмскай губэрні толькі ў 1871 року, аднак Нарбут болей зь ёй ня ўбачыўся, памершы ў Вільні ў 1864. Пахаваны ля парафіяльнага касьцёлу ў [[Нача (
== Дзейнасьць ==
Радок 250:
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Нарбут, Тэадор}}
[[Катэгорыя:Нарбуты|Тэадор]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў
[[Катэгорыя:Выпускнікі Віленскага ўнівэрсытэту]]
[[Катэгорыя:Беларускія гісторыкі]]
Радок 256:
[[Катэгорыя:Ваенныя інжынэры]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў Вільні]]
[[Катэгорыя:Пахаваныя ў
| |||