Перунова: розьніца паміж вэрсіямі

З ХV стагодзьдзя ўгодзьдзі ў раёне Перунова адносіліся да маёнтку Лахва і належалі спачатку [[Кішкі (род)|Кішкам]] (да 1523 г.), потым — [[Радзівілы|Радзівілам]] (да 1885 г.) і [[Вітгенштэйны|Вітгэнштэйнам]]. У канцы ХIX ст. маёнтак купіў немец фон Дэрвіз. У 1906 г. ён залажыў 25 тысячтысячаў гектараў зямель у [[Менскі сялянскі банк]]. Сюды была накіравана экспэдыцыя зямельных ліквідатараў на чале з вучоным аграномам — мэліяратарам Уладзімерам Раманавічам Рыдзігерам. Ва ўрочышчы Раі (цяпер каля вёскі [[Рыдзігерава]]) быў створаны «ліквідатарскі штаб», задачай якога было раздрабіць усе банкаўскія землі на хутары і ацаніць кожны хутар па катэгорыі зямлі (ад гэтага залежаў кошт участка).

За кожным членамчальцом ліквідатарскай групы была замацавана плошча ў некалькі кварталаў. Аграном-каморнік П. Перуноў атрымаў для ліквідаваньня паўднёвыя землі, ад межаў любанскіх надзелаў ва ўрочышчах Бродкі, Журавіннэ, Каціска, Замарочнэ, Марочна, Мэсіна і Купяцічы; далей у бок Краснай Волі і Грычына ліквідаваў землі аграном-каморнік В. Барсукоў (урочышчы Жучкова, Глажова, Ражышча, Смалярня, Доўгае, Азёрцы).

Ужо праз год, у 1907 годзе, [[Менскі зямельны банк]], філіял якога быў у Лахве, даў у друку абвесткі аб продажы зямлі. Першыя пакупнікі зьявіліся адразу ж, найбольш з Гарадзенскай і Валынскай губэрняў. Тыя, што ня мелі грошай, бралі ў банку крэдыт. Першапасяленцы на ўчастку П. Перунова: Шэшка Сямён Есіпавіч, Заверач Пётар Іванавіч, Пунька Ямельян Іванавіч, Байдук Іван Сілавіч, на ўчастку ж В. Барсукова — Мароз Панцялей Фаміч, Аноцка Піліп СцяпанавічСьцяпанавіч, Валашчук Аляксей Назаравіч і Кандрашчук Панцялей Антонавіч.

У пачатку 1946 году Барсукоўскія хутары налічвалі 142 гаспадаркі (737 жыхароў), Перуноўскія — 143 гаспадаркі (683 жыхары). У 1948 годзе пачалася арганізацыя калгасаў. Барсукоўскія гаспадаркі арганізаваліся ў арцель імя Дзяржынскага (старшыня Сьцяпан Валашчук), Перуноўскія — у імя Чкалава (старшыня Іван Скірук). У 1950 г. гэтыя гаспадаркі аб’ядналіся ў адну — імя Дзяржынскага, якая ў 1959 г. была далучана да любанскага калгасу «Сьцяг камунізму», што ўзначальваў старшыня Ўладзімер Сьцепчанка. Па яго ініцыятыве пачалося інтэнсіўнае высяленьне хутаранаў у вёску. Стварыліся вёска Барсукова і сяленьне [[Жучкова]], а ў цэнтры Перуноўскіх хутароў — в. Перунова і ўрочышча ЖуравіннаеЖуравінае, дзе быў пабудаваны птушкакомплекс, — пасёлак Пцічнік (''так яго празвалі неафіцыйна''). Былыя гаспадаркі сталі комплекснымі брыгадамі №5 i 6 калгасу «Новае Палесьсе».