Павал Баброўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д афармленьне
Радок 3:
|арыгінальнае імя =
|пэрыяд жыцьця = {{Нарадзіўся|2|4|1832}} — {{Памёр|16|2|1905}}
|месца нараджэньня = {{Сьцяг Расейскай імпэрыі}} Вака ля [[Вільня|Вільні]]
|месца сьмерці = {{Сьцяг Расейскай імпэрыі}} [[Пецярбург]]
|партрэт = [[Файл:bobrovskiypo.jpg|200пкс]]
|подпіс =
Радок 24:
== Жыцьцяпіс ==
Нарадзіўся ў 1832 року ва ўніяцкай<ref name="rbudni9475_5">{{Артыкул
| аўтар = Наталля Пракаповіч.
| загаловак = Генерал-навуковец з Абруба
| арыгінал =
| спасылка =
| мова =
| адказны =
| аўтар выданьня =
| выданьне = [[Раённыя будні]]
| тып =
| месца =
| выдавецтва =
| год = 11 красавіка 2012
| выпуск =
| том =
| нумар = 29 (9475)
| старонкі = 5
| isbn =
| issn =
}}</ref> сям’і прафэсара [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскага ўнівэрсытэта]], доктара філязофіі і магістра права Восіпа Кірылавіча Баброўскага, і Марыі Паўлаўны (у дзявоцтве Кунаховіч) з-пад [[Дарагічын]]у. Бацька неўзабаве памёр, і маці вымушаная была закласьці маёнтак і з двума сынамі пераехала ў вёску [[Абруб (Пружанскі раён)|Абруб]] каля Стараволі. Пачатковую адукацыю Павал атрымаў пад кіраўніцтвам свайго дзядзькі [[Міхаіл Баброўскі|Міхаіла Баброўскага]], які на той час быў сьвятаром у парафіі шарашоўскай [[Прачысьценская царква (Шарашоў)|Прачысьценскай царквы]].
 
У 1842 року малады Павал паступіў у [[Пружанская дваранская вучэльня|Пружанскую дваранскую вучэльню]], аднак ня здолеў скончыць яе празь фінансавыя цяжкасьці і працягнуў навучаньне ў [[Полацкі кадэцкі корпус|Полацкім кадэцкім корпусе]] (1844—1849), атрымаўшы на гэтыя мэты фінансавую дапамогу ад дваранскага апякунскага камітэту Гарадзенскай губэрні. Яшчэ праз два рокі Баброўскі скончыў [[Канстантынаўская артылерыйская вучэльня|Дваранскі корпус]], атрымаўшы чын паручыка, і 7 жніўня 1851 ў чыне [[прапаршчык]]а прызначаны на службу ў [[Літоўскі лейб-гвардыі полк|ляйб-гвардыі Літоўскі полк]].
 
Удзельнічаў у [[Крымская вайна|кампаніі 1853—1854]] на Дунайскім тэатры, быў адзначаны некалькімі ўзнагародамі. У [[1857]] скончыў курс у [[Акадэмія Генэральнага штабу (Расейская імпэрыя)|Мікалаеўскай акадэміі Генэральнага штабу]] ў Пецярбургу, узначальваў юнкерскія вайсковыя вучэльні. У 1859—1875 служыў на пасадах у Генэральным штабе, зь ягоным удзелам у гэты пэрыяд былі адчыненыя 24 вайсковыя вучэльні. У 1864 атрымаў званьне палкоўніка, 17 красавіка 1870 — генэрал-маёра. У 1871 року ўзнагароджаны [[Ордэн Сьвятога Станіслава|ордэнам сьв. Станіслава]] 1-й ступені.
 
У 1875 быў прызначаны начальнікам [[Аляксандраўская вайскова-юрыдычная акадэмія|Вайскова-юрыдычнай акадэміі]] і ўзнагароджаны [[Ордэн Сьвятой Ганны|ордэнам сьв. Ганны]] 1-й ступені. У 1878 правёў рэформу акадэміі з мэтай пераўтварэньня яе ў сучасную навукова-адукацыйную ўстанову; узнагароджаны [[Ордэн Сьвятога Ўладзімера|ордэнам сьв. Уладзімера]] 2-й ступені. 30 жніўня 1881 атрымаў чын генэрал-лейтэнанта; у 1885 ўганараваны [[Ордэн Белага Арла|ордэнам Белага Арла]]. У 1897 ў чыне [[Генэрал ад інфантэрыі|генэрала ад інфантэрыі]] быў прызначаны сэнатарам і прысутнічаў у судовым дэпартамэнце [[Сэнат Расейскай імпэрыі|Сэнату]] да самай сьмерці.
Радок 61:
| style="text-align: left;" | '''Павал Баброўскі'''<ref name="rbudni9475_5" />.
|}
З 1859 року рэдактар грунтоўнага дасьледаваньня па гісторыі Гарадзеншчыны і Беласточчыны «Матэрыялы для геаграфіі і статыстыкі Расеі, сабраныя афіцэрамі Генэральнага штабу. Гарадзенская губэрня» (ч. 1-21—2 і дадаткі ў 2-м т., СПб., 1863). У працы пададзены зьвесткі па гаспадарцы, этнаграфіі, асьвеце, пра гарады і мястэчкі губэрні. Адразу па яе выхадзе Баброўскі быў прызнаны навуковымі коламі як сур’ёзны дасьледнік і прыняты ў склад сябраў-карэспандэнтаў [[Расейскае геаграфічнае таварыства|Расейскага геаграфічнага таварыства]]. Аляксандар II узнагародзіў за гэтую працу Паўла Баброўскага [[Ордэн Сьвятога Ўладзімера|ордэнам Сьвятога Ўладзімера]] 4-й ступені.
 
Аўтар дасьледаваньняў «Ваеннае права ў Расеі пры Пятры Вялікім» (СПб., 1882—1898) і гісторыі палкоў ляйб-Эрыванскага (Бутырскага) і Праабражэнскага (у 11 т.), шэрагу іншых працаў па ваенным праве, ваеннай статыстыцы і гісторыі. Браў актыўны ўдзел у пэрыядычнай вайсковай і гістарычнай літаратуры і зьмясьціў шэраг артыкулаў у «Военном сборнике», «Русском инвалиде» і «Русской старине».
Радок 119:
Жонка — Марыя Васільеўна (у дзявоцтве Панцялеева). Мелі шасьцёра дзяцей, у тым ліку трох сыноў (Сяргея, Міхаіла і Васіля), якія таксама сталі вайскоўцамі. Аднак з дачок, Яўгенія, стала мастачкай.
 
== Крыніцы і заўвагі ==
{{Крыніцы}}
 
Радок 183:
}}
* {{Артыкул
| аўтар = Наталля Пракаповіч.
| загаловак = Генерал-навуковец з Абруба
| арыгінал =
| спасылка =
| мова =
| адказны =
| аўтар выданьня =
| выданьне = [[Раённыя будні]]
| тып =
| месца =
| выдавецтва =
| год = 11 красавіка 2012
| выпуск =
| том =
| нумар = 29 (9475)
| старонкі =
| isbn =
| issn =
}}
* {{Кніга
Радок 222:
* {{Кніга
|аўтар =
|частка = [[:ru:s:ru:ЭСБЕ/Бобровский Павел Осипович|Бобровский Павел Осипович]]
|загаловак = [[Энцыкляпэдычны слоўнік Бракгаўза і Эфрона|Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона]]: В 86 томах (82 т. и 4 доп.)
|арыгінал =