Гнастыцызм: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д афармленьне
Радок 1:
{{Хрысьціянства}}
'''Гнастыцы́зм''' (ад {{мова-el|γνώσις|скарочана}} — «спазнаньне», «веды») — [[філязофія|філязофска]]-[[рэлігія|рэлігійная]] плынь, асноўнай тэзай якой ёсьць думка, што ўсё ў сьвеце спазнавальнае, уключна з [[Бог]]ам. Для гностыкаў асабісты досьвед у стасунках з Богам важнейшы за цьверджаньні царкоўных інстытутаў і [[догма|догмы]] веры.
 
== Гісторыя ==
Гнастыцызм узьнік на памежжы эраў на [[Блізкі Ўсход|Блізкім Усходзе]] ў выніку ўзаемадзеяньня самых розных рэлігійных і філязофскіх плыняў. Найбольш распаўсюджаны быў у [[Міжземнамор'е|Міжземнамор’і]] ў першых стагодзьдзях новай эры. Першым настаўнікам і прапаведнікам гнастыцызму лічаць [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]]. З часоў Ісусавых вучняў паходзяць і асноўныя гнастычныя тэксты: [[Эвангельле ад Тамаша]], [[Эвангельле ад Яна]], [[Эвангельле ад Філіпа]] і яшчэ некалькі меншых тэкстаў.
 
У [[2 стагодзьдзе|2II стагодзьдзі]] гнастыцызм распаўсюджваўся адначасова зь дзейнасьцю аднага з асноўных Хрыстовых [[апостал]]аў — сьвятога [[апостал Павал|Паўла]]. У гэты час плынь распадаецца на некалькі школаў.
 
== Сутнасьць ==
Ядром гнастыцызму зьяўляецца ўяўленьне пра вызваленьне ці ўратаваньне чалавечай душы зь вязьніцы матэрыяльнага шляхам спазнаньня адносінаў паміж людзкім і боскім. Існаваньне Бога ў гнастыцызьме не зьяўляецца несумнеўным. Гнастыцызм абапіраецца не на гатовыя [[аксіёма|аксіёмы]], а на асабісты пазытыўны досьвед пра Божае існаваньне.
 
== Літаратура ==
* [[Wolfgang Kosack]]: ''Geschichte der Gnosis in Antike, Urchristentum und Islam.'' Texte, Bilder, Dokumente. 525 Seiten. Verlag Christoph Brunner, Basel 2014. {{ISBN |978-3-906206-06-6}} [http://d-nb.info/1052235077]
 
== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons|Category:Gnosticism}}
 
{{Накід:Філязофія}}
 
{{Хрысьціянства}}
 
[[Катэгорыя:Гнастыцызм| ]]