Ксенафонт Гаворскі: розьніца паміж вэрсіямі

'''Гаворскі Ксенафонт Антонавіч''' ([[1821]] — {{дата ў старым стылі|[[29 чэрвеня]]|[[1871]]|17 чэрвеня}}) — беларускі гісторык, археолаг, выдавец. Паходзіў зь сям’і [[грэка-каталіцкая царква|ўніяцкага]] сьвятара. Пасьля сканчэньня ў [[1845]] годзе [[Пецярбургская праваслаўная духоўная акадэмія|Пецярбурскае духоўнае акадэміі]] працаваў у [[Полацкая праваслаўная духоўная сэмінарыя|Полацкай духоўнай сэмінарыі]]. У [[1857]]—[[1858]] гадах — рэдактар неафіцыйнае часткі «[[Витебские губернские ведомости|Витебских губэрнских ведомостей]]». З [[1862]] году ў [[Кіеў|Кіеве]], у [[1864]] годзе па просьбе генэрал-губэрнатара [[Міхаіл Мураўёў|Міхаіла Мураўёва]] пераехаў у [[Вільня|Вільню]]. У грамадзкай і навуковай дзейнасьці стаяў на рэакцыйных пазыцыях, усхваляў палітыку царызму ў [[Паўночна-Заходні край|Паўночна-Заходнім краі]]. Быў рэдактарам часопісу «[[Вестник Западной России]]», у якім асуджаў [[Паўстаньне 1863—1864 гадоў|паўстаньне 1863 – 1864 гадоў]]. Адзін з пачынальнікаў [[заходнерусізм]]у. Праводзіў раскопкі [[курган]]аў каля [[Полацк]]у, упершыню ахарактарызаваў іхную структуру, вызначыў час іх узьнікненьня. Дасьледаваў гісторыю [[праваслаўе|праваслаўных]] [[храм]]аў.