Ангела Мэркель: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →‎Сямейнае жыцьцё: пунктуацыя
Радок 19:
|дзеці = няма
}}
'''А́нгела Даратэ́я Мэ́ркель''' ({{мова-de|Angela Dorothea Merkel}}, народжаная '''Каснэр''', ''Kasner''; нарадзілася [[17 ліпеня]] [[1954]] году, [[Гамбург]]) — [[Нямеччына|нямецкі]] палітык, лідэр [[ХДС]], з 21 лістапада 2005 году фэдэральны канцлер Нямеччыны ад [[ХДС|Хрысьціянска-дэмакратычнага саюзу]], які атрымаў перамогу на датэрміновых парлямэнцкіх выбарах у верасьні 2005 году.
 
== Біяграфія ==
Радок 29:
У 1989 пасьля падзеньня [[Бэрлінскі мур|Бэрлінскага муру]] стала актыўным удзельнікам дэмакратычнага руху — актывістам Партыі дэмакратычнага абнаўленьня (ДА). [[Лётар дэ Мэзьер]], апошні глава кабінэта міністраў [[НДР]], даверыў ёй пост намесьніка прэс-сакратара ўраду.
 
У жніўні 1989 г. партыя ДА уступілаўступіла ў [[ХДС|Хрысьціянска-дэмакратычны саюз]] (ХДС), які тады знаходзіўся ва ўладзе. У сьнежні таго жа году Мэркель абраная дэпутатам у [[Нямецкі Бундэстаг]], бліскуча правёўшы перадвыбарную кампанію.
 
Ва ўрадзе [[Гэльмут Коль|Гэльмута Коля]] (які заўсёды называў яе «дзяўчынкай») стала міністрам па справах жанчын і моладзі.
Радок 43:
У 2002 г. Мэркель пагадзілася на выстаўленьне ў якасьці адзінай кандыдатуры на пост фэдэральнага канцлера ад [[ХДС/ХСС]] прэм’ер-міністра [[Баварыя|Баварыі]] [[Эдмунд Штойбэр|Эдмунда Штойбэра]]. Штойбэр выбары прайграў, што ўзмацніла нутрапартыйныя пазыцыі Мэркель. Пасьля яна атрымала посьпех ва ўмелым ухіленьні асноўных палітычных супернікаў у партыі і ўмацаваньні сваёй вядучай пазыцыі.
 
У 2003 г. Мэркель дэманстратыўна падтрымала [[ЗША|амэрыканскае]] ўварваньне ў [[Ірак]], паехаўшы ў ЗША. У [[2004]] яна здолела дамагчыся абраньні яе кандыдата [[Хорст Келер|Хорста Келера]] на пасаду [[прэзыдэнт Нямеччыны|прэзыдэнта Нямеччыны]].
 
Пасьля нечаканай ініцыятывы [[Герхард Шрэдэр|Герхарда Шрэдэра]] па датэрміновых выбарах у 2005 г., Ангела Мэркель была абраная ХДС у якасьці кандыдата на пасаду фэдэральнага канцлера Нямеччыны.
Радок 68:
Мэркель зьяўляецца пасьлядоўным супернікам прыняцьця [[Турцыя|Турцыі]] ў [[Эўрапейскі зьвяз]]. Самае большае, што яна гатовая падаць [[Турцыя|Турцыі]], гэта «прывілеяванае партнёрства».
 
Ва ўнутранай палітыцы яна намерваецца працягнуць курс рэформаў [[Герхард Шродэр|Герхарда Шродэра]], аднак «іншымі спосабамі». Яе галоўная абвешчаная мэта — стварэньне працоўных месцаў і падтрымка эканомікі за рахунак памяншэньня сацыяльных дапаможнікаў. У той жа час першыя гады яе знаходжаньня ў пасады супалі з масавымі звальненьнямі супрацоўнікаў нямецкіх падпадзяленьняў такіх карпарацыйкарпарацыяў, як [[Airbus]], [[Nokia]] і [[Siemens]].
 
== Сямейнае жыцьцё ==