Якуб Гейштар: розьніца паміж вэрсіямі

|НапрамакКірунак = публіцыстыка

'''Яку́б Казі́мер Станісла́ў Ге́йштар''' — ({{Нарадзіўся|18|4|1827|6}}, маёнтак Мядэкшы [[Ковенскі павет|Ковенскага павету]], цяпер [[Кейданскі раён]] [[Летува|Летувы]] — {{Памёр|15|11|1897|3}}) — удзельнік [[Паўстаньне 1863—1864 гадоў|паўстаньня 1863—1864 гадоў]] на Літве (Беларусі) й Летуве, лібэральны публіцыст.

Скончыў Віленскі дваранскі інстытут, вучыўся на юрыдычным факультэце [[Пецярбурскі ўнівэрсытэт|Пецярбурскага ўнівэрсытэту]]. У якасьці чальца Ковенскага губэрнскага камітэту ўдзельнічаў у выпрацоўцы ўмоваў сялянскай рэформы, у [[1859]] годзе напісаў і выдаў за мяжой свой першы публіцыстычны твор — «Голас шляхціца да сваіх сабратаў пра сялянскую свабоду й уласнасьць». Па палітычных перакананьнях падтрымліваў групоўку «[[Белыя (паўстаньне 1863—1864 гадоў)|белых]]», быў адным з кіраўнікоў «белае» партыі на беларуска-літоўскіх землях. Узначальваў «[[Аддзел кіраўніцтва правінцыямі Літвы]]», утвораны пасьля сумнавядомага перавароту ў паўстанцкай арганізацыі.

Выступаў супраць [[Кастусь Каліноўскі|Каліноўскага]] й іншых рэвалюцыйных дэмакратаў, якія намагаліся павярнуць паўстаньне на шлях аграрнай рэвалюцыі. Арыштаваны ў ліпені 1863 г. Сьпярша высланы ва [[Уфа|Ўфу]], але затым вернуты для дадатковага сьледзтва й сасланы на 12 гадоў катаргі ў [[Сыбір]]. У 1872 г. вярнуўся на радзіму. Сьпярша жыў у [[Сувалкі|Сувалках]], пазьней у [[Варшава|Варшаве]], дзе ў [[1882]] годзе заклаў антыкварную кнігарню. Пакінуў пасьля сябе ўспаміны — каштоўную крыніцу па гісторыі паўстаньня 1863—1864 гадоў.