Міхаіл Пліс: розьніца паміж вэрсіямі

'''Міхаіл Пліс''' ([[15 жніўня]] [[1858]], Гарадзеншчына — [[29 красавіка]] [[1924]], [[Вільня]]) — беларускі праваслаўны сьвятар і грамадзкі дзеяч.

Скончыў Віленскую духоўную праваслаўную сэмінарыю ў [[1879]] годзе. Працаваў у парафіях Вільні й [[Ашмянскі павет|Ашмянскага павету]]. З [[1 верасьня]] [[1903]] году выкладчык царкоўнаславянскай мовы ў Віленскай жаночай навучальнівучэльні духоўнага ведамства. У 1903—[[1912]]1903—1912 гадах старшыня праўленьня Касы дапамогі праваслаўнага духавенства Літоўскай эпархіі.

Пасьля [[Лютаўская рэвалюцыя 1917 году|Лютаўскай рэвалюцыі]] знаходзіўся ў [[Масква|Маскве]]. Давераная асоба будучага патрыярха [[Ціхан]]а пад часпадчас працы Маскоўскага царкоўнага сабора [[1917]]—[[1918]]1917—1918 гадоў. Вясною [[1918]] году зьехаў у Вільню. Сябра Віленскай духоўнай праваслаўнай кансысторыі, ключар Віленскага катэдральнага сабору.

Уваходзіў у склад Цэнтральнай Беларускайбеларускай Радырады Віленшчыны і Гарадзеншчыны ў [[1919]]—[[1920]]1919—1920 гадах, Віленскага беларускага нацыянальнага камітэту.

У [[1919]]—[[1923]]1919—1923 гадах выкладаў на беларускай мове Закон Божы ў [[Віленская Беларускаябеларуская Гімназіягімназія|Віленскай Беларускайбеларускай Гімназіігімназіі]].

У [[1921]] годзе прапаноўваў стварыць у Вільні Сьвятатроіцкае беларускае праваслаўнае таварыства. Адзін з сузаснавальнікаў [[Таварыства беларускай школы]]. Удзельнік у [[1923]] годзе Першага зьезду выкладчыкаў заходнебеларускіх гімназіяў.