Наша Ніва: розьніца паміж вэрсіямі

 

== Адраджэньне ==

 

Адноўленае выданьне заняло выключнае месца сярод іншых беларускіх пэрыёдыкаў. «Наша Ніва» адмовілася ад «абарончай стратэгіі», ад самаізаляцыі, уласьцівых многіх беларускамоўным выданьням савецкае пары. На старонках «Нашай Нівы» значнае месца занялі дыскусіі на ўнівэрсальныя тэмы, зьявілася вялікая колькасьць перакладаў. У цэнтры ўвагі апынулася таксама спадчына Вялікага Княства Літоўскага і мадэль узаемаадносінаў народаў рэгіёну.

Ад 2000 году рэдактарства ў «Нашай Ніве» пераняў [[Андрэй Дынько]] (галоўны рэдактар у 2000—2006 гадох), газэта вяртаецца да штотыднёвае пэрыядычнасьці. Адбываецца трансфармацыя «Нашай Нівы» з выданьня літаратурна-інтэлектуальнага ў выданьне грамадзка-палітычна-культурнага характару. Гэты працэс быў паступовым.

 

 

У лістападзе 2005 году «Наша Ніва», разам з шэрагам іншых недзяржаўных выданьняў, была выдаленая з падпіснога каталёгу РУП «[[Белпошта]]»<ref>{{Спасылка|аўтар=Лунёва Л.|загаловак=«Наша Ніва» таксама выдаленая з падпіснога каталёгу|спасылка=http://www.svaboda.by/articleprintview/802571.html|выдавец=[[Свабода (радыё)|Радыё «Свабода»]]|дата публікацыі=15 лістапада 2005|дата доступу=26 сакавіка 2013}}</ref>. З таго часу газэта вымушаная распаўсюджвацца самастойна, сродкамі энтузіястаў, пераходзіць у кішэнны фармат і павялічвае колькасьць старонак да 48-мі. У 2006 годзе ў некалькіх гарадах Беларусі прайшоў шэраг [[флэшмоб]]аў у падтрымку «Нашай Нівы».

 

 

 

У канцы лістапада 2008 году зьявілася інфармацыя пра тое, што, магчыма, у хуткім часе газэта «Наша Ніва» вернецца ў дзяржаўную сетку распаўсюджваньня і падпісныя каталёгі «[[Белпошта|Белпошты]]»<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=21701 Улады вяртаюць «НН» і «Народную волю» ў распаўсюд] «Наша Ніва»</ref>. 4 сьнежня 2008 году газэта зьявілася ў вольным продажы. Тыднёвік упершыню надрукаваны ў колеры. Пачынаючы ад гэтага нумару, «Наша Ніва» выходзіць [[наркамаўка|афіцыйным правапісам]] (''школьным — як пазначыла сама рэдакцыя газэты''). Наклад першага «афіцыйнага» нумару (45 за 2008 год) вырас ў 2,5 разы: да 5200 асобнікаў у параўнаньні з накладам у 2200 асобнікаў папярэдняга нумару 44 за 2008 год. Да забароны ў канцы 2005 году наклад газэты складаў 3200 асобнікаў<ref>[http://nn.by/index.php?c=ar&i=22044 Наша Ніва №45 ад 4 сьнежня 2008 году. Ад Рэдакцыі]</ref>. Да 1 студзеня 2009 году гэтая лічба вырасла да 6000<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=22874 Тыраж штотыднёвіка «Наша Ніва» дасягнуў 6000 ас.]</ref>.

Ад аднаўленьня ў 1991 годзе і да № 595 (45) за 4 сьнежня 2008 году «Наша Ніва» друкавалася клясычным правапісам. Аднак, на сайце газэты перадрук паведамленьняў беларускіх інфармацыйных агенцтваў і артыкулаў зь іншых беларускамоўных выданьняў афіцыйным правапісам разьмяшчаўся і раней. Выкарыстаньне газэтай клясычнага правапісу стала падставай для дыскусіяў як сярод аўтараў НН, так і сярод чытачоў інтэрнэт-версіі газэты ў сувязі з абавязковым пераводам выданьня з 1 верасьня 2010 году на афіцыйны правапіс згодна з Законам аб правілах беларускай артаграфіі і пунктуацыі. У 2007 годзе заснавальнік газэты і першы яе рэдактар [[Сяргей Дубавец]] прызнаў ранейшую правільнасьць, але далейшую беспэрспэктыўнасьць выбару газэты на карысьць клясычнага правапісу.

 

 

==Крытыка==