Уладзімер Сьвятаславіч: розьніца паміж вэрсіямі

{{Вікіфікаваць}}

{{Артаграфія}}

 

== Да прыходу да ўлады ==

У Кіеве вадохрышча народа прайшло параўнальна мірна, у то час як у Ноўгарадзе суправаджалася паўстаньнямі язычнікаў і карнымі акцыямі (дадзеныя некаторых летапісаў аб тым, што хаты ўпорствующих язычнікаў былі спаленыя, пацьвярджаюцца археалягічна). У Растоўска-Суздальскай зямлі, дзе мясцовыя славянскія і фіна-вугорскія плямёны былі не цалкам падпарадкаваныя палітычна, хрысьціяне заставаліся меншасьцю, відаць, і пасьля Ўладзімера (аж да XIII стагодзьдзі паганства панавала ў вяціч).

 

 

Разам з праваслаўнымі місіянэрамі на Русь надзвычай рана пранікалі і прыхільнікі розных бізантыйскіх ерасяў, у прыватнасьці, богомильства. З знойдзенага ў 2000 году Наўгародзкага кодэкса вынікае, што ў 999 году нейкі манах Исаакий быў пастаўлены попом у богомильской (або околобогомильской) суполцы ў такім падаленым кутку Русі, як Суздаль.

 

== Апошнія гады ==

У апошнія гады жыцьця Ўладзімер, верагодна, зьбіраўся зьмяніць прынцып атрыманьня пасада ў спадчыну і адпісваць уладу каханаму сыну Барысу. Ва ўсякім разе, двое старэйшых зь якія заставаліся ў жывых яго сыноў — Сьвятаполк тураўскі і Яраслаў наўгародзкі — амаль адначасова паўсталі супраць бацькі ў 1014 году. Завастрыўшы старэйшага, Сьвятаполка, пад варту, Уладзімер рыхтаваўся да вайны зь Яраславам, калі раптам захварэў і сканаў у загараднай рэзыдэнцыі Бераставае 15 ліпеня 1015.

 

Пахаваны ў Дзесяціннай царкве ў Кіеве; мармуровыя саркафагі Ўладзімера і яго жонкі стаялі пасярэдзіне храма. Дзесяцінная царква разбураная манголамі ў 1240 г. У XVII стагодзьдзі ў Кіеве былі выяўленыя старыя саркафагі, прынятыя мітрапалітам Пятром Магілай за пахаваньні Ўладзімера і Ганны. Рэшткі, вынятыя з гэтага пахаваньня, да цяперашняга часу таксама згубленыя. Сучасныя дасьледнікі сур’ёзна сумняваюцца ў тым, што гэта сапраўды былі ракі Ўладзімера і Ганны Кіеўскіх.

 

== Вонкавыя спасылкі ==

 

[[Катэгорыя:Вялікія князі кіеўскія]]