Ангола: розьніца паміж вэрсіямі

Упершыню эўрапейцы ([[партугальцы]]) зьявіліся на тэрыторыі Анґолы ў [[1482]] годзе. У гэты час тут існаваў шэраг дзяржаўных утварэньняў. У 16 стагодзьдзі партугальцыпартуґальцы заснавалі на ўзьбярэжжы Анґолы шэраг апорных пунктаў, у тым ліку ў [[1576]] — [[Сан-Паўлу-дэ-Луанда]] (цяперашняя Луанда). Да канца 19 ст. ПартугаліяПартуґалія завяршыла калянізацыю тэрыторыі сучаснай Анґолы. У лютым [[1961]] пачалася нацыянальна-вызваленчая барацьба анґольскага народанароду за ліквідацыю партугальскагапартуґальскага каляніялізму. Яна вялася пад кіраўніцтвам трох сфармаваных на этнічнай аснове арганізацыяўарґанізацыяў — Народнага руху за вызваленьне Анґолы (МПЛА), Нацыянальнага фронту вызваленьня Анґолы (ФНЛА) і Нацыянальнага саюзу за поўную незалежнасьць Анґолы (УНІТА). На працягу доўгага часу паміж імі існавала суперніцтва, якое ў 1975 перарасло ў ваеннае супрацьстаяньне.

[[11 лістапада]] [[1975]] у Луандзе кіраўніцтва МПЛА абвясьціла нацыянальную незалежнасьць Анґолы. УНІТА на чале з Ж. Савімбі працягнула ўзброеную барацьбу за ўладу, у асобныя пэрыяды кантралюючы да 2/3 тэрыторыі краіны. Кропка ва ўнутрыанґольскім канфлікце, які стаў адным з самых працяглых на Афрыканскім кантынэнце, была пастаўленая ў красавіку [[2002]], калі пасьля сьмерці Ж. Савімбі прадстаўнікі анґольскага ўраду і УНІТА падпісалі Мэмарандум аб спыненьні ваенных дзеяньняў. У лістападзе 2002 было абвешчана аб завяршэньні мірнага ўрэгуляваньняўрэґуляваньня ў Анґоле, а ў сьнежні таго жа году [[ААН]] адмяніла міжнародныя санкцыі, уведзеныя раней у дачыненьні УНІТА.