'''Сьцяфан Кульчыцкі''' ({{Нарадзіўся|7|11|1879}}, в. Дамавіцк, [[Ігуменскі павет]], [[Менская губэрня]] — {{Памёр|1|11|1937}}, [[Менск]]) — беларускі рэлігійны і грамадскіі грамадзкі дзеяч, протаіерэйпротаярэй Менскай епархіі.
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[7 лістапада]] [[1879 год]]у ў в. Дамавіцк [[Ігуменскі павет|Ігуменскага павету]] [[Менская губэрня|Менскай губэрні]] (цяпер [[Чэрвеньскі раён]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]]). Сын Іаана Кульчыцкага. Скончыў Менскую духоўную семінарыюсэмінарыю, Санкт-Пецярбурскую духоўную акадэмію са ступеньню кандыдата багаслоўя (1904). Выкладаў у мужчынскай гімназіі і рэальным вучылішчы ў [[Рэвель|Рэвелі]].
[[7 чэрвеня]][[1904 год]]угоду рукапаложанырукапакладзены ў іерэя. З 31З 31 жніўня 1904 году служыў у царкве сьв. Марыі Магдаліны пры духоўным жаночым вучылішчы ў мястэчку [[Парычы]] [[Бабруйскі павет|Бабруйскага павета]] Менскай губэрні (цяпер [[Сьветлагорскі раён|Сьветлагорскага раёна]] [[Гомельская вобласьць|Гомельскай вобласьці]]), выкладаў Закон Божы. З 1907 году — свьятарсьвятар Менскага [[Петрапалаўскі сабор (Менск)|Петра-Паўлаўскага катедральнага сабору]], выкладчык Менскай духоўнай семінарыісэмінарыі. З 6З 6 кастрычніка 1908 году і да 1916 году — ключар сабора, член Менскага епархіяльнага рэвізійнага камітэту. Узнагароджаны санам протаіерэя (1914).
Удзельнік зьезду Беларускага праваслаўнага духавенства ў Маскве (1917). Прадстаўляў сьвятарства Менскай епархіі на Памесным саборы [[Расейская праваслаўная царква|Расейскай праваслаўнай царквы]] ў 1917—18 гадах. З красавіка 1918 году ўвайшоў у склад [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Рады Беларускай Народнай Рэспублікі]], працаваў у Камісіі па міжнародных справах. Абраны ў выканаўчы камітэт Менскага беларускага прадстаўніцтва. У 1926 годзе служыў у [[Петрапалаўскі сабор (Менск)|Петрапалаўскім саборы]] ў Менску. Удзельнік зьезду прадстаўнікоў праваслаўнага духавенства і вернікаў Менскай епархіі 9—10 жніўня 1927 году. Адзін з ініцыятараў стварэньня [[Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква|Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы]] (1927). У 1930-х гадах — сьвятар [[Царква Сьвятой Марыі Магдаліны (Менск)|царквы Сьв. Марыі Магдаліны]] ў Менску.
Арыштаваны [[28 ліпеня]][[1937 год]]угоду ў Менску. Асуджаны 25 кастрычніка 1937 году тройкай [[НКУС]] за «антысавецкую дзейнасьць» дaда вышэйшай меры пакараньня з канфіскацыяй маёмасьці. Расстраляны [[1 лістапада]] [[1937 год]]у у Менску ў турме НКУС Рэабілітаваны [[25 сакавіка]][[1989 год]]угоду пракуратурай БВА.
