Кастусь Каліноўскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Ушанаваньне памяці: дапаўненьне |
стыль |
||
Радок 8:
|Партрэт = Kostuś Kalinowski.PNG
|Шырыня партрэту =
|Подпіс партрэту =
|Герб = POL COA Kalinowa.svg
|Шырыня гербу =
Радок 32:
|Колер загалоўку =
}}
'''Касту́сь Каліно́ўскі''' ('''Вінцэ́нт Канстанці́н Каліно́ўскі'''; {{Дата ў старым стылі|[[2 лютага]]|[[1838]]|21 студзеня}} — {{Дата ў старым стылі|[[22 сакавіка]]|[[1864]]|10 сакавіка}}) —
У наш час
== Біяграфія ==
=== Раньнія гады ===
Шляхецкі род [[Каліноўскія|Каліноўскіх]] гербу «[[Калінова]]»
У
▲Канстанцін Каліноўскі нарадзіўся ў вёсцы [[Мастаўляны (Падляскае ваяводзтва)|Мастаўляны]] [[Гарадзенскі павет (Расейская імпэрыя)|Гарадзенскага павету]] (цяпер у [[Падляскае ваяводзтва|Падляскім ваяводзтве]] Польшчы). Ахрышчаны {{Дата ў старым стылі|18 лютага||6 лютага}} ў Ялоўскім парафіяльным касьцёле як Вінцэнт<ref>{{Спасылка|аўтар = Язэп Янушкевіч.|прозьвішча = Янушкевіч|імя = Язэп.|аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 2 лютага 2013|url = http://nn.by/?c=ar&i=103944|загаловак = Мэтрыка Каліноўскага: чаму яго назвалі Кастусём|фармат = |назва праекту = |выдавец = [[Наша Ніва]]|дата = 4 лютага 2013|мова = |камэнтар = }}</ref>.
▲У [[1847]]—[[1852]] гадох навучаўся ў [[Сьвіслацкая гімназія|Сьвіслацкай павятовай вучэльні]], пасьля заканчэньня якой ([[1856]]) некалькі гадоў пражыў у бацькавым фальварку Якушоўка (у валоданьні Каліноўскіх з [[1849]] году<ref>[[Вячаслаў Шалькевіч]]. Каліноўскі Кастусь // {{Літаратура/ЭГБ|4к}} С. 32.</ref>), дапамагаючы ў гаспадарчых клопатах і, відавочна, займаючыся самаадукацыяй. Вялікі ўплыў на К. Каліноўскага меў старэйшы брат [[Віктар Каліноўскі|Віктар]], які навучаўся ў [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Маскоўскім унівэрсытэце]] і дасьледваў на даручэньне Віленскай археалягічнай камісіі старадаўнія беларускія рукапісы.
=== Рэвалюцыйная дзейнасьць ===
У 1856 годзе паступіў на юрыдычны факультэт [[Пецярбурскі ўнівэрсытэт|Пецярбурскага ўнівэрсытэту]], які скончыў праз чатыры гады з навуковай ступеньню кандыдата права.
[[Файл:
Атрымаўшы 17 лютага 1861 году ўнівэрсытэцкі дыплём, зрабіў спробу ўладкавацца на працу ў [[Вільня|Вільні]] ў адміністрацыю мясцовага генэрал-губэрнатара У
{{Цытата|Скончыўшы курс навук у імпэратарскім С.-Пецярбурскім унівэрсытэце паступіць на службу, маю гонар пакорна прасіць Ваша Высокаправасхадзіцельства ўзычыць мне магчымасьць служыць пад высокім начальствам Вашага Высокаправасхадзіцельства<ref>{{Кніга|аўтар = Шалькевич В. Ф.|частка = |загаловак = Кастусь Калиновский: Страницы биографии|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = Мн.|выдавецтва = |год = 1988|том = |старонкі = 136|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>}}
Паводле сваіх ідэйных перакананьняў быў рэвалюцыйным дэмакратам, выступаў за скіданьне самаўладзтва, скасаваньне абшарніцкага землеўладаньня. Лічыў, што толькі шырокі ўдзел у будучым паўстаньні сялянства можа забясьпечыць перамогу. У гэтым рэчышчы
Улетку 1862 году разам з паплечнікамі з Гарадзенскай рэвалюцыйнай арганізацыі [[Фэлікс Ражанскі|Фэліксам Ражанскім]], [[Станіслаў Сангін|Станіславам Сангінам]] і [[Валеры Антоні Ўрублеўскі|Валерам Урублеўскім]] распачаў выпуск «[[Мужыцкая праўда|Мужыцкай праўды]]» — першай у гісторыі газэты на беларускай мове.
{{Цытата|…не народ зроблены для ўраду, а ўрад для народу.}}
Кожны нумар «Мужыцкай праўды» быў нязьменна падпісаны псэўданімам «Яська-гаспадар з-пад Вільні».
=== Кіраўніцтва паўстаньнем ===
[[Файл:Kastuś Kalinoŭski. Кастусь Каліноўскі.jpg|міні|Кастусь Каліноўскі]]
У
Аднак старшынстваваў
Актыўная праца К. Каліноўскага
==== На кватэры Ямантаў ====
У чэрвені 1863 году
[[Файл:Kastuś Kalinoŭski. Кастусь Каліноўскі (1862).jpg|значак|К. Каліноўскі. А. Банальдзі, 1862 г.]]
Гэта была адна з найгалоўных кансьпіратыўных явак
{{Цытата|У пакоі справа ад дзьвярэй знаходзілася канапа, пры ёй стол і два крэслы, далей стаяла камода, акно справа ад канапы выходзіла ў галерэю<ref>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = Восстание в Литве и Белоруссии 1863 — 1864 гг.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = М|выдавецтва = |год = 1965|том = |старонкі = 80|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>}}
Пасьля свайго арышту 24 сакавіка 1864 году сакратар
{{Цытата|З Каліноўскім я сустракаўся некалькі разоў ў [[Юзэф Ямант|Юзэфа Яманта]]… У Ямантаў Каліноўскі ў маёй прысутнасьці ні з кім з пабочных асобаў не сустракаўся. Аднойчы толькі ў бытнасьць маю і Каліноўскага ў Ямантаў прыходзіў Шадурскі і, паклікаўшы Каліноўскага, размаўляў зь ім некаторы час ў пярэдім пакоі…<ref name=p84>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = Восстание в Литве и Белоруссии 1863 — 1864 гг.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = М|выдавецтва = |год = 1965|том = |старонкі = 84|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref><br>… Да саміх Ямантаў часьцей за ўсё прыходзілі [[сваякі]] — лекар Радзевіч (служыць на чыгунцы), родны брат жанатага з дачкой Яманта , замужняя дачка (Ямантаў), [[Людвіка Ямант|Людвіка Радзевіч]], і Дзваноўскі, акрамя таго былі яшчэ некаторыя знаёмыя Ямантам жанчыны, але прозьвішчы іх мне невядомыя<ref name=p84/>.}}
Цёзка па прозьвішчы
{{Цытата|У канцы жніўня ці ў пачатку верасьня (1863 году) я зь ім (Кастусём Каліноўскім) зноў спаткаўся на Нямецкай вуліцы, ён запрасіў мяне ў кватэру Ямантаў… З таго часу я сустракаўся з Каліноўскім у той жа кватэры… Пры ўваходзе ў кватэру Ямантаў трэба было пастукаць. У тыя часы, калі я ў ёй бываў, дзьверы адчыняў ці сам Каліноўскі, ці Далеўскі…<ref name=p867>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = Восстание в Литве и Белоруссии 1863 — 1864 гг.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = М|выдавецтва = |год = 1965|том = |старонкі = 86—87|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>}}
[[Людвіка Ямант]] у сваіх «Успамінах» называла прозьвішчы многіх рэвалюцыянэраў, якія ў тыя часы шчыльна супрацоўнічалі з
{{Цытата|Сярод рэвалюцыйнай моладзі («чырвоных»), якая зьбіралася ў майго брата Юзэфа для абмеркаваньня справаў на нарады, ня ўсіх ведала асабіста. Але тых, каго ведала, добра памятаю па нязвыклых рысах характару, палымянай любові да Радзімы і гераічнай адданасьці справе. Як жывыя паўстаюць у маёй памяці дарагія вобразы Тытуса Далеўскага, Канстанціна Каліноўскага, Станіслава Бухавецкага, Эмануэля Юндзіла [сына вядомага натураліста], Эдмунда Вярыгі, Ігната Здановіча [сына выкладчыка гісторыі], Ільдэфонса Мілевіча.<br><br>З моладзі, якая прыбыла з Каралеўства, памятаю [Мечыслава] Дарманоўскага з калегамі. Прозьвішчы многіх іншых цяпер ужо не магу прыпомніць, але памяць аб іх справах жыве ў сэрцы. Усе яны былі людзі шляхетныя, выдатных здольнасьцяў, нязвыклай сілы духу. Іх страта стала для краю сапраўднай бядой. Сэрца замірае, калі ўсьведамляеш маштабы няшчасьця народа, цьвет якога растаптаў вораг, а над памяцьцю гэтых сьвятых мучанікаў часам зьдзекуюцца ўласныя дзеці<ref>{{Кніга|аўтар = Ludwika z Jamontów Radziewiczowa|частка = |загаловак = Garść wspomnień z 63 roku. Rękopis w Bibliotece Zakladu Narodowego imienia Ossolińskich we Wroclwiu, sygnatura 12 273/I|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = |выдавецтва = |год = |том = |старонкі = 87—88|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>.}}
[[Файл:Каго любіш? — Люблю Беларусь (пароль паўстанцаў 1864 году).jpg|значак|240пкс|Вытрымка з пратакола допыту {{nowrap|В. Парфіяновіча}}, у якім упамінаецца пароль паўстанцаў: «Каго любіш?» — «Люблю Беларусь».]]
У канцы ліпеня 1863 году на кватэры Ямантаў адбылося
Спрабуючы рэанімаваць паўстаньне,
=== Арышт і пакараньне ===
З восені 1863 году
У час сьледзтва і суду
{{Цытата|Калі грамадзкая шчырасьць ёсьць дабрачыннасьцю, то шпіёнства апаганьвае чалавека. Усьведамленьне гонару, уласнае годнасьці і таго становішча, якое я займаў у грамадзтве, не дазваляюць мне ісьці па іншым шляху.}}
Царскі ваенна-палявы суд прыгаварыў
=== Запавет ===
[[Файл:Zianon Pazniak czyta Listy spod szubienicy.ogv|thumb|240px|[[Зянон Пазьняк]] чытае «[[Лісты з-пад шыбеніцы]]» Канстанціна Каліноўскага падчас Беларускай дыктоўкі ў [[Варшава|Варшаве]], 28 лютага 2013 года]]▼
{{Асноўны артыкул|Лісты з-пад шыбеніцы}}
▲[[Файл:Zianon Pazniak czyta Listy spod szubienicy.ogv|thumb|240px|[[Зянон Пазьняк]] чытае «[[Лісты з-пад шыбеніцы]]»
[[Файл:Kanstantyn Kalinoŭski stamp.jpg|міні|240пкс|Марка [[Белпошта|Белпошты]] да 130-годзьдзя Нацыянальна-вызваленчага паўстаньня на Беларусі і Летуве]]▼
З царскага астрогу
{{Цытата|Браты мае, мужыкі родныя. З-пад шыбеніцы маскоўскай прыходзіць мне да вас пісаці, і, можа, раз астатні. Горка пакінуць зямельку родную і цябе, дарагі мой народзе. Грудзі застогнуць, забаліць сэрца, — но не жаль згінуць за тваю праўду… Нямаш, браткі, большага шчасьця на гэтым сьвеце, як калі чалавек у галаве мае розум і навуку… Но як дзень з ноччу не ходзіць разам, так не ідзе разам навука праўдзіва з няволяй маскоўскай. Дапокуль яна ў нас будзе, у нас нічога ня будзе, ня будзе праўды, багацтва і ніякай навукі, — адно намі, як скацінай, варочаць будуць не для дабра, но на пагібель нашу… Бо я табе з-пад шыбеніцы кажу, Народзе, што тагды толькі зажывеш шчасьліва, калі над табою Маскаля ўжо ня будзе.<br /><br />Твой слуга<br />Яська-гаспадар з-пад Вільні}}
== Ушанаваньне памяці ==
▲[[Файл:Kanstantyn Kalinoŭski stamp.jpg|міні|240пкс|Марка [[Белпошта|Белпошты]] да 130-годзьдзя
[[Файл:KalinowskiSierakowskiWilno1.jpg|міні|160пкс|Пліта ў гонар Каліноўскага на Лукіскім пляцы]]▼
[[Файл:Pamiatnaja doška K. Kalinoŭskamu, Viĺnia.jpg|міні|160пкс|Шыльда на сьцяне віленскага [[Касьцёл Сьвятога Духа (Вільня)|касьцёла Сьвятога Духа]]]]▼
* У [[Вільня|Вільні]] на [[Лукіскі пляц|Лукіскім пляцы]], дзе быў павешаны К. Каліноўскі, у ягоны гонар усталяваны мэмарыял у выглядзе пліты і драўлянага крыжа. У 2008—2009
[[Файл:Paminklas kalinauskui.JPG|міні|160пкс|Помнік у [[Салечнікі|Салечніках]]]]▼
* У 1926 годзе ў Менску колішнюю Кацярынінскую вуліцу перайменавалі ў гонар К. Каліноўскага<ref>{{Спасылка|аўтар =
▲* У [[Вільня|Вільні]] на [[Лукіскі пляц|Лукіскім пляцы]], дзе быў павешаны К. Каліноўскі, у ягоны гонар усталяваны мэмарыял у выглядзе пліты і драўлянага крыжа. У 2008—2009 годзе Віленскае самакіраваньне вырашыла правесьці рэканструкцыю цэнтральнага пляцу Лукішкі. Былі вылучаныя 7 фінальных праектаў рэканструкцыі пляцу, але толькі адзін зь іх прадугледжвае захаваньне помніка змагарам паўстаньня 1863 году. Беларуская дзяржава ня выказала зацікаўленасьці ў абароне помніка, таму існуе імавернасьць, што помнік будзе зьліквідаваны<ref>{{Спасылка|аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = 27.02.1009 | url = http://belmy.info/articles/news/bad/3389.html | загаловак = Помнік Каліноўскаму на Лукішках можа не перажыць рэканструкцыю | фармат = | назва праекту = [http://belmy.info belmy.info] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>. 22 сакавіка 2009 году на Лукіскім пляцы адбылася акцыя ўшанаваньня памяці герояў супраць зносу мэмарыялу<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=24778 Абарона крыжа паўстанцам] // «[[Наша Ніва]]», 22 сакавіка 2009 г.</ref>.
* У 1963 годзе ў гонар Кастуся Каліноўскага ў Менску назвалі новую [[Вуліца Кастуся Каліноўскага (Менск)|вуліцу]] ў
▲* У 1926 годзе ў Менску колішнюю Кацярынінскую вуліцу перайменавалі ў гонар К. Каліноўскага<ref>{{Спасылка|аўтар = Вячеслав Бондаренко. | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://minsk-old-new.com/minsk-2910-ru.htm | загаловак = Между двумя мировыми войнами | фармат = | назва праекту = [[Менск стары і новы]] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = ru | камэнтар = }}</ref>, а ў 1928 годзе ў [[БССР]] быў зьняты мастацкі фільм «[[Кастусь Каліноўскі (фільм)|Кастусь Каліноўскі]]», у якім распавядалася пра кіраўніка [[паўстаньне 1863—1864 гадоў|паўстаньня 1863—1864 гадоў]].
*
▲* У 1963 годзе ў гонар Кастуся Каліноўскага назвалі новую [[Вуліца Кастуся Каліноўскага (Менск)|вуліцу]] ў Менскім мікрараёне [[Усход (мікрараён Менску)|Ўсход]].
* У 1993 годзе ў Вільні на сьцяне
▲* Ад пачатку 1990-х гг. выказваньне К. Каліноўскага ''«Не народ для ўрада, а ўрад для народа»'' зьмешчана ў якасьці эпіграфу на першай старонцы газэты [[Рэспубліка (газэта)|«Рэспубліка»]].
*
▲* У 1993 годзе на сьцяне віленскага [[Касьцёл Сьвятога Духа (Вільня)|касьцёла Сьвятога Духа]], дзе ў былым Дамініканскім манастыры знаходзіўся ў зьняволеньні Кастусь Каліноўскі, з боку вуліцы Ігнота была ўсталяваная мэмарыяльная шыльда ў памяць Каліноўскага<ref>Лявон Луцкевіч. Вандроўкі па Вільні. — Вільня: Рунь, 1998. ISBN 9986-9228-2-8. — С. 59.</ref>.
▲* Указам прэзыдэнта Беларусі ад 15 студзеня 1996 году № 26 быў зацьверджаны [[Ордэн Кастуся Каліноўскага]]<ref>[http://pravo.kulichki.com/zak2007/bz53/dcm53537.htm Указ Президента Республики Беларусь от 15 января 1996 г. №26 «Об утверждении описания орденов, медалей и нагрудных знаков к почетным званиям Республики Беларусь»]</ref>, палажэньне пра які было прынятае яшчэ ў 1995 годзе<ref>[http://kalinouski.arkushy.by/museum/memoria/orden_inst.htm Положение об ордене Кастуся Калиновского]</ref>. У наш час узнагарода не выкарыстоўваецца, але пры гэтым не выходзіла адпаведнай пастановы пра яе скасаваньне<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://kalinouski.arkushy.by/kalinouski.htm | загаловак = Кастусь Каліноўскі | фармат = | назва праекту = [http://kalinouski.arkushy.by/kalinouski.htm «Сьвіслацкія аркушы»] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>.
<gallery widths=215 heights=170 caption="Памятныя знакі" class="center">
▲
</gallery>
== Вобраз у мастацтве ==
Радок 133 ⟶ 135:
== Бібліяграфія ==
* Кастусь Каліноўскі. За нашую вольнасць. Творы, дакументы / Уклад., прадм., паслясл., пер. і камент. [[Генадзь Кісялёў|Г. Кісялёва]]. — Мн.: «Беларускі кнігазбор», 1999.{{nowrap| — 459 с.}} ISBN 985-6318-41-6.
== Глядзіце таксама ==
Радок 141 ⟶ 143:
* [[Марыя Ямант]]
== Крыніцы
{{Крыніцы|2}}
== Літаратура ==
* {{Літаратура/БелЭн|7}}
* [[Міхась Біч|М. Біч.]] [http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/almanach/06/06mem_bicz04.htm Паўстанне 1863—1864 гг. Кастусь Каліноўскі] // «[[Гістарычны Альманах]]». Том 6, 2002.▼
* {{Літаратура/
* [http://slounik.org/157552.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Мысьліцелі і асьветнікі Беларусі (1995)}}▼
* {{Літаратура/Гістарыяграфія гісторыі Беларусі}}
*
* [[Алесь Смалянчук|А. Смалянчук]]. [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/11/Кастусь_Каліноўскі_ў_польскай_гістарычнай_традыцыі.html Кастусь Каліноўскі ў польскай гістарычнай традыцыі] // «Спадчына» № 2, 1998. С. 84—105.▼
▲* [[Міхась Біч|
* [http://slounik.org/154199.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Культуралёгія: Энцыклапедычны даведнік. Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2003}}▼
* [[Андрэй Вашкевіч|Вашкевіч А.]]
▲* [http://slounik.org/32063.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Беларускі нацыяналізм. Даведнік}}
*
* [http://slounik.org/120784.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Чалавек і грамадзтва: Энцыкляпэдычны даведнік. Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 1998}}▼
* [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/70/Кастусь_Каліноўскі_і_яго_эпоха.html Кастусь Каліноўскі і яго эпоха ў дакументах і культурнай традыцыі
▲* [http://slounik.org/120580.html Каліноўскі Канстанцін Вікенцій] // {{Літаратура/Разгром нацыянальнага руху ў Беларусі}}
▲*
▲*
▲* [[Андрэй Вашкевіч]]. [http://arche.by/by/8/30/129/ Як Гронскі расправіўся над Каліноўскім] // «[[Arche]]», [[11 лістапада]] [[2008]]
* {{Літаратура/Матэрыялы па гісторыі Беларусі (2003)}}
▲* [[Алесь Смалянчук|Смалянчук А.
* Kalinoŭski, Kastuś // {{Літаратура/Гістарычны слоўнік Беларусі (1998)}}▼
▲*
▲* [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/70/Кастусь_Каліноўскі_і_яго_эпоха.html Кастусь Каліноўскі і яго эпоха ў дакументах і культурнай традыцыі // Матэрыялы міжнароднай навуковай канферэнцыі, Менск, 25 верасня 2010 г.]
* {{Літаратура/ЭГБ|4}}
== Вонкавыя спасылкі ==
|