Кастусь Каліноўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
стыль
Радок 8:
|Партрэт = Kostuś Kalinowski.PNG
|Шырыня партрэту =
|Подпіс партрэту = КастусьК. Каліноўскі. Фота [[Ахіла Банольдзі|АхілыА. Банольдзі]], [[1863]] г.
|Герб = POL COA Kalinowa.svg
|Шырыня гербу =
Радок 32:
|Колер загалоўку =
}}
'''Касту́сь Каліно́ўскі''' ('''Вінцэ́нт Канстанці́н Каліно́ўскі'''; {{Дата ў старым стылі|[[2 лютага]]|[[1838]]|21 студзеня}} — {{Дата ў старым стылі|[[22 сакавіка]]|[[1864]]|10 сакавіка}}) — нацыянальнылідэр беларускага нацыянальнага вызвольнага руху<ref>Шалькевіч В. Каліноўскі Кастусь //{{Літаратура/БелЭн|7к}} С. 470.</ref>, рэвалюцыянэр-дэмакрат, публіцыст і паэт. Адзін з кіраўнікоў [[Паўстаньне Кастуся Каліноўскага|нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—1864 гадоў]]. Нацыянальны герой [[Беларусь|Беларусі]]<ref>[http://knihi.com/pytanni/095.html Хто такі Кастусь Каліноўскі?] // {{Літаратура/150 пытаньняў і адказаў з гісторыі Беларусі|к}}</ref><ref>[[Сяргей Харэўскі|Харэўскі С.]]. [http://www.lingvo.minsk.by/nn/2001/44/12.htm Магіла Каліноўскага знайшлася на гары Гедыміна ў Вільні] // «[[Наша Ніва]]» № 44, [[29 кастрычніка]] [[2001]].</ref><ref>[[Анатоль Грыцкевіч|Анатолий Грицкевич]]: [http://www.petergen.com/krukowski/hrick.htm «Белорусский шляхтич  — значит благородный, свободный, вольный!»] // «Туризм и отдых» №21, 24 мая 2001.</ref>, адзін з кіраўнікоў нацыянальна-вызвольнага [[Паўстаньне Кастуся Каліноўскага|паўстаньня 1863—1864 гадоў]]; рэвалюцыянэр-дэмакрат, публіцыст, паэт.
 
У наш час К.Кастусь Каліноўскі лічыцца адным з найбольш вядомых прадстаўнікоў [[беларусы|беларускай нацыі]] ў сьвеце<ref>[[Вячаслаў Шалькевіч|Шалькевіч В.]]. Каліноўскі Кастусь // {{Літаратура/ЭГБ|4к}} С. 33.</ref>.
 
== Біяграфія ==
 
=== Раньнія гады ===
=== Дзяцінства і юнацтва ===
Шляхецкі род [[Каліноўскія|Каліноўскіх]] гербу «[[Калінова]]» вядомывядзе сваю гісторыю з канца [[XV стагодзьдзе|XV стагодзьдзя]]. ПродкіПрадстаўнікі Кастуся Каліноўскагароду на працягу амаль ста гадоў валодалі маёнткам [[Калінава|Калінавым]] на [[Бранск-Падляскі|Бранскай зямлі]], на памежжы [[Вялікае Княства Літоўскае|Літвы]] і Польшчы, алеаднак прадалі яго ў 2-й палове [[XVIII стагодзьдзе|XVIII стагодзьдзі]] маёнтак быў прададзены.
 
Канстанцін Каліноўскі нарадзіўсяНарадзіўся ў вёсцы [[Мастаўляны (Падляскае ваяводзтва)|МастаўляныМастаўлянах]] [[Гарадзенскі павет (Расейская імпэрыя)|Гарадзенскага павету]] (цяпер у [[Падляскае ваяводзтва|Падляскім ваяводзтве]] Польшчы) у сям'і Сымона (Сямёна) Каліноўскага, безьзямельнага [[Гарадзенская губэрня|гарадзенскага]] шляхціча, уладальніка невялікай ткацкай мануфактуры, і Вэранікі з Рыбінскіх, якая памерла, калі сыну было 5 гадоў. АхрышчаныПрыняў хрост {{Дата ў старым стылі|18 лютага||6 лютага}} ў Ялоўскім парафіяльным касьцёле якпад імём Вінцэнт<ref>{{Спасылка|аўтар = Язэп Янушкевіч Я.|прозьвішча = Янушкевіч|імя = Язэп.|аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 2 лютага 2013|url = http://nn.by/?c=ar&i=103944|загаловак = Мэтрыка Каліноўскага: чаму яго назвалі Кастусём|фармат = |назва праекту = |выдавец = [[Наша Ніва]]|дата = 4 лютага 2013|мова = |камэнтар = }}</ref>.
Бацька — безьзямельны [[Гарадзенская губэрня|гарадзенскі]] шляхціц, уладальнік невялікай ткацкай мануфактуры Сымон (Сямён) Каліноўскі; маці, Вераніка Каліноўская (у дзявоцтве Рыбінская), памерла, калі Кастусю было 5 гадоў.
 
У [[1847]]—[[1852]]1847—1852 гадох навучаўся ў [[Сьвіслацкая гімназія|Сьвіслацкай павятовай вучэльні]],. пасьляУ заканчэньня якой ([[1856]]) некалькі гадоўгоду пражыўпераехаў у бацькавымбацькаў фальваркуфальварак ЯкушоўкаЯкушоўку (у валоданьні Каліноўскіх з [[1849]] году<ref>[[Вячаслаў Шалькевіч|Шалькевіч В.]]. Каліноўскі Кастусь // {{Літаратура/ЭГБ|4к}} С. 32.</ref>), дапамагаючыдзе ўдапамагаў у гаспадарчых клопатах і, відавочнавідаць, займаючысязаймаўся самаадукацыяй. Вялікі ўплыў на К. Каліноўскага меў старэйшы брат [[Віктар Каліноўскі|Віктар]], які навучаўся ў [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Маскоўскім унівэрсытэце]] і дасьледваў на даручэньне Віленскай археалягічнай камісіі старадаўнія беларускія рукапісы.
Канстанцін Каліноўскі нарадзіўся ў вёсцы [[Мастаўляны (Падляскае ваяводзтва)|Мастаўляны]] [[Гарадзенскі павет (Расейская імпэрыя)|Гарадзенскага павету]] (цяпер у [[Падляскае ваяводзтва|Падляскім ваяводзтве]] Польшчы). Ахрышчаны {{Дата ў старым стылі|18 лютага||6 лютага}} ў Ялоўскім парафіяльным касьцёле як Вінцэнт<ref>{{Спасылка|аўтар = Язэп Янушкевіч.|прозьвішча = Янушкевіч|імя = Язэп.|аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 2 лютага 2013|url = http://nn.by/?c=ar&i=103944|загаловак = Мэтрыка Каліноўскага: чаму яго назвалі Кастусём|фармат = |назва праекту = |выдавец = [[Наша Ніва]]|дата = 4 лютага 2013|мова = |камэнтар = }}</ref>.
 
У [[1847]]—[[1852]] гадох навучаўся ў [[Сьвіслацкая гімназія|Сьвіслацкай павятовай вучэльні]], пасьля заканчэньня якой ([[1856]]) некалькі гадоў пражыў у бацькавым фальварку Якушоўка (у валоданьні Каліноўскіх з [[1849]] году<ref>[[Вячаслаў Шалькевіч]]. Каліноўскі Кастусь // {{Літаратура/ЭГБ|4к}} С. 32.</ref>), дапамагаючы ў гаспадарчых клопатах і, відавочна, займаючыся самаадукацыяй. Вялікі ўплыў на К. Каліноўскага меў старэйшы брат [[Віктар Каліноўскі|Віктар]], які навучаўся ў [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Маскоўскім унівэрсытэце]] і дасьледваў на даручэньне Віленскай археалягічнай камісіі старадаўнія беларускія рукапісы.
 
=== Рэвалюцыйная дзейнасьць ===
У 1856 годзе паступіў на юрыдычны факультэт [[Пецярбурскі ўнівэрсытэт|Пецярбурскага ўнівэрсытэту]], які скончыў праз чатыры гады з навуковай ступеньню кандыдата права. НаУ працягучас навучаньня ваўва ўнівэрсытэце браў удзел у дзейнасьці нелегальных студэнцкіх гурткоў, у прыватнасьці групы студэнцкага зямляцтва «Агул», разам з братам быў сябрам таемнай вайскова-рэвалюцыйнай арганізацыі афіцэраў ГенштабуГенэральнага штабу, якую ачольвалі [[Зыгмунт Серакоўскі]] і [[Яраслаў Дамброўскі]].
 
[[Файл:SwisłoczŚvisłač, Gimnazičny. N.OrdaСьвіслач, Гімназічны (1880).jpg|міні|240пкс|Сьвіслач, дзе навучаўся КастусьСьвіслацкая Каліноўскігімназія]]
 
Атрымаўшы 17 лютага 1861 году ўнівэрсытэцкі дыплём, зрабіў спробу ўладкавацца на працу ў [[Вільня|Вільні]] ў адміністрацыю мясцовага генэрал-губэрнатара У. І. Назімава, каб адразу тут распачаць рэвалюцыйную дзейнасьць па стварэньні сеткі кансьпіратыўных групаў для работы сярод будучых удзельнікаў паўстаньня<ref name=s71>{{артыкул|аўтар=Вячаслаў Шалькевіч В.|загаловак=«Марыська чарнаброва, галубка мая...» Невядомыя старонкі з жыцця Кастуся Каліноўскага|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Роднае слова|тып=|месца=Мн.|выдавецтва=|год=1994|выпуск=|том=|нумар=3|старонкі=71|isbn=}}</ref>. Лічыцца, што на гэты час прыпадае яго знаёмства К. Каліноўскага з будучаю нарачонай [[Марыя Ямант|Марыяй Ямант]]. 2 сакавіка 1861 году ён падае на імя Віленскага генэрал-губэрнатара падаепадаў заяву наступнага зьместу:
{{Цытата|Скончыўшы курс навук у імпэратарскім С.-Пецярбурскім унівэрсытэце паступіць на службу, маю гонар пакорна прасіць Ваша Высокаправасхадзіцельства ўзычыць мне магчымасьць служыць пад высокім начальствам Вашага Высокаправасхадзіцельства<ref>{{Кніга|аўтар = Шалькевич В. Ф.|частка = |загаловак = Кастусь Калиновский: Страницы биографии|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = Мн.|выдавецтва = |год = 1988|том = |старонкі = 136|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>}}
Уладкаваньні Кастуся КаліноўскагаУладкаваньню на працу садзейнічаўспрыяў ад’ютант У. І. Назімава Людвік Зьвяждоўскі, аднак спробы апынуліся марнымі і напачатку вясны 1861 году К. Каліноўскі вярнуўся на Гарадзеншчыну, распачаўшы стварэньне рэвалюцыйнай арганізацыі<ref name=s71/>.
 
Паводле сваіх ідэйных перакананьняў быў рэвалюцыйным дэмакратам, выступаў за скіданьне самаўладзтва, скасаваньне абшарніцкага землеўладаньня. Лічыў, што толькі шырокі ўдзел у будучым паўстаньні сялянства можа забясьпечыць перамогу. У гэтым рэчышчы івёў вяласяагітацыйную К. Каліноўскім агітацыйная працапрацу.
 
Улетку 1862 году разам з паплечнікамі з Гарадзенскай рэвалюцыйнай арганізацыі [[Фэлікс Ражанскі|Фэліксам Ражанскім]], [[Станіслаў Сангін|Станіславам Сангінам]] і [[Валеры Антоні Ўрублеўскі|Валерам Урублеўскім]] распачаў выпуск «[[Мужыцкая праўда|Мужыцкай праўды]]» — першай у гісторыі газэты на беларускай мове. УсягоАгулам выйшла 7 нумароў гэтай нелегальнай газэты. Яна выкрывала палітыку імпэрскіх уладаў, тлумачыла сытуацыю ў краіне, выкрывала падман царскага маніфэсту аб скасаваньні прыгону, заклікала сялянаў да змаганьня. К. Каліноўскі сфармуляваўСфармуляваў ідэю дэмакратычнай народнай дзяржавы<ref>{{Літаратура/Матэрыялы па гісторыі Беларусі (2003)|к}} С. 167.</ref>:
{{Цытата|…не народ зроблены для ўраду, а ўрад для народу.}}
 
Кожны нумар «Мужыцкай праўды» быў нязьменна падпісаны псэўданімам «Яська-гаспадар з-пад Вільні». К. Каліноўскі браўБраў асабісты ўдзел у распаўсюдзепашырэньні газэты: развозіў яе па вёсках, раскідваў па дарогах.
 
=== Кіраўніцтва паўстаньнем ===
[[Файл:Kastuś Kalinoŭski. Кастусь Каліноўскі.jpg|міні|Кастусь Каліноўскі]]
 
У [[1862]] годзе К. Каліноўскі ўжо ўваходзіў у склад [[Літоўскі правінцыйны камітэт|Літоўскага правінцыйнага камітэту]] (ЛПК) — цэнтральнага органу падрыхтоўкі паўстаньня ў Літве-Беларусі.колішнім АВялікім Княстве Літоўскім, а ўвосень таго ж году стаў яго старшынём. К. Каліноўскі стаяўСтаяў на чале найбольш пасьлядоўных рэвалюцыянэраў, якіх адрозна ад лібэралаў («[[Белыя (паўстаньне 1863—1864 гадоў)|белых]]») звалі «[[Чырвоныя (паўстаньне 1863—1864 гадоў)|чырвонымі]]». Гэты кірунак вызвольнага руху прадугледжваў дэмакратычную рэспубліку, перадачу зямлі сялянам, самавызначэньне народаў былой [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. «Белыя» ж бачылі галоўнай мэтай паўстаньня толькі аднаўленьне Рэчы Паспалітай у межах [[1772]] году.
 
Аднак старшынстваваў К. Каліноўскі ў віленскім паўстанцкім камітэце нядоўга. Неўзабаве пасьляпа выбуху паўстаньня, спужаўшыся перарастаньня выступленьняў у сялянскую вайну, варшаўскі цэнтар і мясцовыя абшарнікізямяне дамагліся роспуску ЛПК. К. Каліноўскага накіравалі на родную Гарадзеншчыну на пасаду паўстанцкага камісара ваяводзтва.
 
Актыўная праца К. Каліноўскага ваўва ўмовах паўстаньня на пасадзе ваяводзкага камісара паспрыяла таму, што менавіта на Гарадзеншчыне інсургенты мелі найбольш баяздольную, магутную арганізацыю, прыцягнулі да барацьбызмаганьня шмат сялянаў.
 
==== На кватэры Ямантаў ====
У чэрвені 1863 году празз масавыяпрычыны арышты К.масавых Каліноўскіарыштаў мусіў вярнуцца ў [[Вільня|Вільню]], дзе дзейнічаў пад кансьпірацыйнымі прозьвішчамі Макарэвіч, Чарнецкі, Хамовіч, Хамуціўс на кватэры Ямантаў у доме Шышкіна на [[Вуліца Вялікая (Вільня)|Вялікай вуліцы]]<ref name=s1>{{артыкул|аўтар=Вячаслаў Шалькевіч В.|загаловак=«Марыська чарнаброва, галубка мая…» Невядомыя старонкі з жыцця Кастуся Каліноўскага|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Роднае слова|тып=|месца=Мн.|выдавецтва=|год=1994|выпуск=|том=|нумар=4|старонкі=68|isbn=}}</ref>. Тут ён зноў узяў цэнтральнае кіраваньне ў свае рукі. Сустракаўся з найбольш блізкімі і праверанымі людзьмі, праводзіў нарады рэвалюцыйнага ўраду<ref name=s70>{{артыкул|аўтар=Вячаслаў Шалькевіч В.|загаловак=«Марыська чарнаброва, галубка мая...» Невядомыя старонкі з жыцця Кастуся Каліноўскага|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Роднае слова|тып=|месца=Мн.|выдавецтва=|год=1994|выпуск=|том=|нумар=3|старонкі=70|isbn=}}</ref>.
 
[[Файл:Kastuś Kalinoŭski. Кастусь Каліноўскі (1862).jpg|значак|К. Каліноўскі. А. Банальдзі, 1862 г.]]
 
Гэта была адна з найгалоўных кансьпіратыўных явак КастусяК. Каліноўскага. Апісаньне кватэры Ямантаў і яго тутэйшай дзейнасьці захавалася збольшага ў паказаньнях арыштаваных рэвалюцыянэраў Віленскай асобай сьледчай камісіі. Гэтак Вітальд Парфяновіч апісвае кватэру наступным чынам:
{{Цытата|У пакоі справа ад дзьвярэй знаходзілася канапа, пры ёй стол і два крэслы, далей стаяла камода, акно справа ад канапы выходзіла ў галерэю<ref>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = Восстание в Литве и Белоруссии 1863 — 1864 гг.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = М|выдавецтва = |год = 1965|том = |старонкі = 80|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>}}
Пасьля свайго арышту 24 сакавіка 1864 году сакратар КастусяК. Каліноўскага Ільдэфонс Мілевіч сьведчыў пра побыт Каліноўскагакіраўніка паўстаньня ў кватэры ўжо арыштаваных Ямантаў:
{{Цытата|З Каліноўскім я сустракаўся некалькі разоў ў [[Юзэф Ямант|Юзэфа Яманта]]… У Ямантаў Каліноўскі ў маёй прысутнасьці ні з кім з пабочных асобаў не сустракаўся. Аднойчы толькі ў бытнасьць маю і Каліноўскага ў Ямантаў прыходзіў Шадурскі і, паклікаўшы Каліноўскага, размаўляў зь ім некаторы час ў пярэдім пакоі…<ref name=p84>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = Восстание в Литве и Белоруссии 1863 — 1864 гг.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = М|выдавецтва = |год = 1965|том = |старонкі = 84|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref><br>… Да саміх Ямантаў часьцей за ўсё прыходзілі [[сваякі]] — лекар Радзевіч (служыць на чыгунцы), родны брат жанатага з дачкой Яманта , замужняя дачка (Ямантаў), [[Людвіка Ямант|Людвіка Радзевіч]], і Дзваноўскі, акрамя таго былі яшчэ некаторыя знаёмыя Ямантам жанчыны, але прозьвішчы іх мне невядомыя<ref name=p84/>.}}
Цёзка па прозьвішчы з Кастусём Юзэф Каліноўскі пра віленскую яўку рэвалюцыянэра ўспамінаў:
{{Цытата|У канцы жніўня ці ў пачатку верасьня (1863 году) я зь ім (Кастусём Каліноўскім) зноў спаткаўся на Нямецкай вуліцы, ён запрасіў мяне ў кватэру Ямантаў… З таго часу я сустракаўся з Каліноўскім у той жа кватэры… Пры ўваходзе ў кватэру Ямантаў трэба было пастукаць. У тыя часы, калі я ў ёй бываў, дзьверы адчыняў ці сам Каліноўскі, ці Далеўскі…<ref name=p867>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = Восстание в Литве и Белоруссии 1863 — 1864 гг.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = М|выдавецтва = |год = 1965|том = |старонкі = 86—87|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>}}
[[Людвіка Ямант]] у сваіх «Успамінах» называла прозьвішчы многіх рэвалюцыянэраў, якія ў тыя часы шчыльна супрацоўнічалі з КастусёмК. Каліноўскім:
{{Цытата|Сярод рэвалюцыйнай моладзі («чырвоных»), якая зьбіралася ў майго брата Юзэфа для абмеркаваньня справаў на нарады, ня ўсіх ведала асабіста. Але тых, каго ведала, добра памятаю па нязвыклых рысах характару, палымянай любові да Радзімы і гераічнай адданасьці справе. Як жывыя паўстаюць у маёй памяці дарагія вобразы Тытуса Далеўскага, Канстанціна Каліноўскага, Станіслава Бухавецкага, Эмануэля Юндзіла [сына вядомага натураліста], Эдмунда Вярыгі, Ігната Здановіча [сына выкладчыка гісторыі], Ільдэфонса Мілевіча.<br><br>З моладзі, якая прыбыла з Каралеўства, памятаю [Мечыслава] Дарманоўскага з калегамі. Прозьвішчы многіх іншых цяпер ужо не магу прыпомніць, але памяць аб іх справах жыве ў сэрцы. Усе яны былі людзі шляхетныя, выдатных здольнасьцяў, нязвыклай сілы духу. Іх страта стала для краю сапраўднай бядой. Сэрца замірае, калі ўсьведамляеш маштабы няшчасьця народа, цьвет якога растаптаў вораг, а над памяцьцю гэтых сьвятых мучанікаў часам зьдзекуюцца ўласныя дзеці<ref>{{Кніга|аўтар = Ludwika z Jamontów Radziewiczowa|частка = |загаловак = Garść wspomnień z 63 roku. Rękopis w Bibliotece Zakladu Narodowego imienia Ossolińskich we Wroclwiu, sygnatura 12 273/I|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = |выдавецтва = |год = |том = |старонкі = 87—88|старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>.}}
 
[[Файл:Каго любіш? — Люблю Беларусь (пароль паўстанцаў 1864 году).jpg|значак|240пкс|Вытрымка з пратакола допыту {{nowrap|В. Парфіяновіча}}, у якім упамінаецца пароль паўстанцаў: «Каго любіш?» — «Люблю Беларусь».]]
 
У канцы ліпеня 1863 году на кватэры Ямантаў адбылося спатканьне Кастуся Каліноўскагасустрэўся з родным братам польскага пісьменьніка [[Балеслаў Прус|Балеслава Пруса]] — Лявонам Главацкім. У якасьці камісара народнага ўраду ёнтой прыяжджаў з [[Варшава|Варшавы]] ў Вільню, каб абмеркаваць супярэчнасьці, якія паўсталіўзьніклі паміж кіраўнікамі паўстаньня на Беларусі і ў Польшчы<ref name=s469>{{артыкул|аўтар=Вячаслаў Шалькевіч В.|загаловак=«Марыська чарнаброва, галубка мая…» Невядомыя старонкі з жыцця Кастуся Каліноўскага|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Роднае слова|тып=|месца=Мн.|выдавецтва=|год=1994|выпуск=|том=|нумар=4|старонкі=69|isbn=}}</ref>.
 
Спрабуючы рэанімаваць паўстаньне, К. Каліноўскі выдаў «Прыказ да народу зямлі літоўскай і беларускай». Аднак дзеяньні былі запозьненымі, паўстаньне ў Беларусі ўжо захлынулася ў крыві. Асноўныя сілы паўстанцаў былі разьбітыя карнікамі.
 
=== Арышт і пакараньне ===
З восені 1863 году К. Каліноўскі сканцэнтраваў намаганьні на назапашваньні сілаў для новага выступленьня ўвесну. Але, выдадзены здраднікам, камісарам Магілёўскай губэрні Вітаўтам Парфяновічам, ёняго быў уў ноч на [[29 студзеня]] [[1864]] году схопленысхапілі царскіміцарскія жандараміжандары ў Сьвятаянскіх мурах (побач з саборам[[Касьцёл СьвятогаСьвятых ЯнаЯнаў (Вільня)|касьцёлам Сьвятых Янаў]]), дзе хаваўся пад імем Ігната Вітажэнца.
 
У час сьледзтва і суду К. Каліноўскі трымаўся надзвычай мужна. На прапанову палегчыць свой лёс, назваўшы адрасы дыі імёны паплечнікаў, ён адказаў<ref>{{артыкул|загаловак=Паказанні К. Каліноўскага ў следчай камісіі 26.2.1864|выданьне=К. Калиновский: Из печатного и рукописного наследия|адказны=Ин-т истории партии при ЦК КП Белоруссии — фил. Ин-та марксизма-ленинизма при ЦК КПСС|месца=Мн|выдавецтва=Беларусь|год=1988|isbn=5-338-00024-5|старонкі=77—85}}</ref>:
 
{{Цытата|Калі грамадзкая шчырасьць ёсьць дабрачыннасьцю, то шпіёнства апаганьвае чалавека. Усьведамленьне гонару, уласнае годнасьці і таго становішча, якое я займаў у грамадзтве, не дазваляюць мне ісьці па іншым шляху.}}
 
Царскі ваенна-палявы суд прыгаварыў правадыраК. інсургентаўКаліноўскага да расстрэлу. Аднак вядомы сваей жорсткасьцю ў падаўленьніздушэньні паўстаньня расейскі генэрал [[Міхаіл Мураўёў|Мураўёў-вешальнік]] выказаўся за павешаньне. К. КаліноўскіНеўзабаве быўгэты публічнавырак павешаныучынілі на гандлёвымЛукіскім пляцы Лукішкі ў Вільні.
 
=== Запавет ===
[[Файл:Zianon Pazniak czyta Listy spod szubienicy.ogv|thumb|240px|[[Зянон Пазьняк]] чытае «[[Лісты з-пад шыбеніцы]]» Канстанціна Каліноўскага падчас Беларускай дыктоўкі ў [[Варшава|Варшаве]], 28 лютага 2013 года]]
{{Асноўны артыкул|Лісты з-пад шыбеніцы}}
[[Файл:Zianon Pazniak czyta Listy spod szubienicy.ogv|thumb|240px|[[Зянон Пазьняк]] чытае «[[Лісты з-пад шыбеніцы]]» КанстанцінаК. Каліноўскага падчасў час Беларускай дыктоўкі ў [[Варшава|Варшаве]], 28 лютага 2013 годаг.]]
[[Файл:Kanstantyn Kalinoŭski stamp.jpg|міні|240пкс|Марка [[Белпошта|Белпошты]] да 130-годзьдзя Нацыянальна-вызваленчага паўстаньня на Беларусі і Летуве]]
 
З царскага астрогу К. Каліноўскі перадаў на волю свой запавет [[беларусы|беларускаму народу]] — «Ліст з-пад шыбеніцы»:
{{Цытата|Браты мае, мужыкі родныя. З-пад шыбеніцы маскоўскай прыходзіць мне да вас пісаці, і, можа, раз астатні. Горка пакінуць зямельку родную і цябе, дарагі мой народзе. Грудзі застогнуць, забаліць сэрца, — но не жаль згінуць за тваю праўду… Нямаш, браткі, большага шчасьця на гэтым сьвеце, як калі чалавек у галаве мае розум і навуку… Но як дзень з ноччу не ходзіць разам, так не ідзе разам навука праўдзіва з няволяй маскоўскай. Дапокуль яна ў нас будзе, у нас нічога ня будзе, ня будзе праўды, багацтва і ніякай навукі, — адно намі, як скацінай, варочаць будуць не для дабра, но на пагібель нашу… Бо я табе з-пад шыбеніцы кажу, Народзе, што тагды толькі зажывеш шчасьліва, калі над табою Маскаля ўжо ня будзе.<br /><br />Твой слуга<br />Яська-гаспадар з-пад Вільні}}
 
ЯкПаводле сьцьвярджаюцьсучасных сучасныя дасьледнікідасьледнікаў, думкі К. Каліноўскага пра неабходнасьць змаганьня за сваю Бацькаўшчыну, выказаныя ім у «Пісьмах з-пад шыбеніцы», можна лічыць пачатковым афармленьнем беларускай нацыянальнай ідэі<ref>{{Літаратура/Матэрыялы па гісторыі Беларусі (2003)|к}} С. 169.</ref>.
 
== Ушанаваньне памяці ==
[[Файл:Kanstantyn Kalinoŭski stamp.jpg|міні|240пкс|Марка [[Белпошта|Белпошты]] да 130-годзьдзя Нацыянальнанацыянальна-вызваленчагавызвольнага паўстаньня на Беларусі і Летуве]]
[[Файл:KalinowskiSierakowskiWilno1.jpg|міні|160пкс|Пліта ў гонар Каліноўскага на Лукіскім пляцы]]
 
[[Файл:Pamiatnaja doška K. Kalinoŭskamu, Viĺnia.jpg|міні|160пкс|Шыльда на сьцяне віленскага [[Касьцёл Сьвятога Духа (Вільня)|касьцёла Сьвятога Духа]]]]
* У [[Вільня|Вільні]] на [[Лукіскі пляц|Лукіскім пляцы]], дзе быў павешаны К. Каліноўскі, у ягоны гонар усталяваны мэмарыял у выглядзе пліты і драўлянага крыжа. У 2008—2009 годзегадох Віленскае самакіраваньне вырашылапастанавіла правесьці рэканструкцыю цэнтральнага пляцуЛукіскага Лукішкіпляцу. Былі вылучаныя 7 фінальных праектаў рэканструкцыі пляцу, але толькі адзін зь іх прадугледжвае захаваньне помніка змагарам паўстаньня 1863 году. Беларуская дзяржава ня выказала зацікаўленасьці ў абароне помніка, таму існуе імавернасьць, што помнік будзе зьліквідаваны<ref>{{Спасылка|аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = 27.02.1009 | url = http://belmy.info/articles/news/bad/3389.html | загаловак = Помнік Каліноўскаму на Лукішках можа не перажыць рэканструкцыю | фармат = | назва праекту = [http://belmy.info belmy.info] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>. 22 сакавіка 2009 году на Лукіскім пляцы адбылася акцыя ўшанаваньня памяці герояў супраць зносу мэмарыялу<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=24778 Абарона крыжа паўстанцам] // «[[Наша Ніва]]», 22 сакавіка 2009 г.</ref>.
[[Файл:Paminklas kalinauskui.JPG|міні|160пкс|Помнік у [[Салечнікі|Салечніках]]]]
* У 1926 годзе ў Менску колішнюю Кацярынінскую вуліцу перайменавалі ў гонар К. Каліноўскага<ref>{{Спасылка|аўтар = ВячеславБондаренко БондаренкоВ. | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://minsk-old-new.com/minsk-2910-ru.htm | загаловак = Между двумя мировыми войнами | фармат = | назва праекту = [[Менск стары і новы]] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = ru | камэнтар = }}</ref>, а ў 1928 годзе ў [[БССР]] быў зьняты мастацкі фільм «[[Кастусь Каліноўскі (фільм)|Кастусь Каліноўскі]]», у якім распавядалася пра кіраўніка [[паўстаньне 1863—1864 гадоў|паўстаньня 1863—1864 гадоў]].
* У [[Вільня|Вільні]] на [[Лукіскі пляц|Лукіскім пляцы]], дзе быў павешаны К. Каліноўскі, у ягоны гонар усталяваны мэмарыял у выглядзе пліты і драўлянага крыжа. У 2008—2009 годзе Віленскае самакіраваньне вырашыла правесьці рэканструкцыю цэнтральнага пляцу Лукішкі. Былі вылучаныя 7 фінальных праектаў рэканструкцыі пляцу, але толькі адзін зь іх прадугледжвае захаваньне помніка змагарам паўстаньня 1863 году. Беларуская дзяржава ня выказала зацікаўленасьці ў абароне помніка, таму існуе імавернасьць, што помнік будзе зьліквідаваны<ref>{{Спасылка|аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = 27.02.1009 | url = http://belmy.info/articles/news/bad/3389.html | загаловак = Помнік Каліноўскаму на Лукішках можа не перажыць рэканструкцыю | фармат = | назва праекту = [http://belmy.info belmy.info] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>. 22 сакавіка 2009 году на Лукіскім пляцы адбылася акцыя ўшанаваньня памяці герояў супраць зносу мэмарыялу<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=24778 Абарона крыжа паўстанцам] // «[[Наша Ніва]]», 22 сакавіка 2009 г.</ref>.
* У 1963 годзе ў гонар Кастуся Каліноўскага ў Менску назвалі новую [[Вуліца Кастуся Каліноўскага (Менск)|вуліцу]] ў Менскім мікрараёне [[Усход (мікрараён Менску)|ЎсходЎсходзе]].
* У 1926 годзе ў Менску колішнюю Кацярынінскую вуліцу перайменавалі ў гонар К. Каліноўскага<ref>{{Спасылка|аўтар = Вячеслав Бондаренко. | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://minsk-old-new.com/minsk-2910-ru.htm | загаловак = Между двумя мировыми войнами | фармат = | назва праекту = [[Менск стары і новы]] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = ru | камэнтар = }}</ref>, а ў 1928 годзе ў [[БССР]] быў зьняты мастацкі фільм «[[Кастусь Каліноўскі (фільм)|Кастусь Каліноўскі]]», у якім распавядалася пра кіраўніка [[паўстаньне 1863—1864 гадоў|паўстаньня 1863—1864 гадоў]].
* АдЗ пачатку 1990-х гг.гадоў выказваньне К. Каліноўскага ''«Не народ для ўрада, а ўрад для народа»'' зьмешчаназьмяшчаецца ў якасьці эпіграфу на першай старонцы газэты [[Рэспубліка (газэта)|«Рэспубліка»]].
* У 1963 годзе ў гонар Кастуся Каліноўскага назвалі новую [[Вуліца Кастуся Каліноўскага (Менск)|вуліцу]] ў Менскім мікрараёне [[Усход (мікрараён Менску)|Ўсход]].
* У 1993 годзе ў Вільні на сьцяне віленскага [[Касьцёл Сьвятога Духа (Вільня)|касьцёла Сьвятога Духа]], дзе ў былым Дамініканскімдамініканскім манастырыкляштары знаходзіўся ў зьняволеньні Кастусь Каліноўскі, з боку вуліцы ІгнотаІгнатаўскай былапаставілі ўсталяванаямэмарыяльную мэмарыяльная шыльдашыльду ў памяць К. Каліноўскага<ref>Лявон Луцкевіч Л. Вандроўкі па Вільні. — Вільня: Рунь, 1998. ISBN 9986-9228-2-8. — С. 59.</ref>.
* Ад пачатку 1990-х гг. выказваньне К. Каліноўскага ''«Не народ для ўрада, а ўрад для народа»'' зьмешчана ў якасьці эпіграфу на першай старонцы газэты [[Рэспубліка (газэта)|«Рэспубліка»]].
* УказамУказ прэзыдэнта Беларусі ад 15 студзеня 1996 году № 26 быў зацьверджанызацьвердзіў [[Ордэн Кастуся Каліноўскага]]<ref>[http://pravo.kulichki.com/zak2007/bz53/dcm53537.htm Указ Президента Республики Беларусь от 15 января 1996 г. №26 «Об утверждении описания орденов, медалей и нагрудных знаков к почетным званиям Республики Беларусь»]</ref>, палажэньне пра якіаб былоякім прынятаепрынялі яшчэ ў 1995 годзе<ref>[http://kalinouski.arkushy.by/museum/memoria/orden_inst.htm Положение об ордене Кастуся Калиновского]</ref>. У наш час узнагарода не выкарыстоўваецца, але пры гэтым не выходзіла адпаведнай пастановы прааб яе скасаваньнескасаваньні<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://kalinouski.arkushy.by/kalinouski.htm | загаловак = Кастусь Каліноўскі | фармат = | назва праекту = [http://kalinouski.arkushy.by/kalinouski.htm «Сьвіслацкія аркушы»] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>.
* У 1993 годзе на сьцяне віленскага [[Касьцёл Сьвятога Духа (Вільня)|касьцёла Сьвятога Духа]], дзе ў былым Дамініканскім манастыры знаходзіўся ў зьняволеньні Кастусь Каліноўскі, з боку вуліцы Ігнота была ўсталяваная мэмарыяльная шыльда ў памяць Каліноўскага<ref>Лявон Луцкевіч. Вандроўкі па Вільні. — Вільня: Рунь, 1998. ISBN 9986-9228-2-8. — С. 59.</ref>.
 
* Указам прэзыдэнта Беларусі ад 15 студзеня 1996 году № 26 быў зацьверджаны [[Ордэн Кастуся Каліноўскага]]<ref>[http://pravo.kulichki.com/zak2007/bz53/dcm53537.htm Указ Президента Республики Беларусь от 15 января 1996 г. №26 «Об утверждении описания орденов, медалей и нагрудных знаков к почетным званиям Республики Беларусь»]</ref>, палажэньне пра які было прынятае яшчэ ў 1995 годзе<ref>[http://kalinouski.arkushy.by/museum/memoria/orden_inst.htm Положение об ордене Кастуся Калиновского]</ref>. У наш час узнагарода не выкарыстоўваецца, але пры гэтым не выходзіла адпаведнай пастановы пра яе скасаваньне<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://kalinouski.arkushy.by/kalinouski.htm | загаловак = Кастусь Каліноўскі | фармат = | назва праекту = [http://kalinouski.arkushy.by/kalinouski.htm «Сьвіслацкія аркушы»] | выдавец = | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>.
<gallery widths=215 heights=170 caption="Памятныя знакі" class="center">
[[Файл:KalinowskiSierakowskiWilno1.jpg|міні|160пкс|Пліта ў гонар Каліноўскага на Лукіскім пляцы]]
[[Файл:Pamiatnaja doška K. Kalinoŭskamu, Viĺnia.jpg|міні|160пкс|Шыльда на сьцяне віленскага [[Касьцёл Сьвятога Духа (Вільня)|касьцёла Сьвятога Духа]] ў [[Вільня|Вільні]]
[[Файл:Paminklas kalinauskui.JPG|міні|160пкс|Помнік у [[Салечнікі|Салечніках]]]]
</gallery>
 
== Вобраз у мастацтве ==
Радок 133 ⟶ 135:
 
== Бібліяграфія ==
* Кастусь Каліноўскі. За нашую вольнасць. Творы, дакументы / Уклад., прадм., паслясл., пер. і камент. [[Генадзь Кісялёў|Г. Кісялёва]]. — Мн.: «Беларускі кнігазбор», 1999.{{nowrap| — 459 с.}} ISBN 985-6318-41-6.
 
== Глядзіце таксама ==
Радок 141 ⟶ 143:
* [[Марыя Ямант]]
 
== Крыніцы і заўвагі ==
{{Крыніцы|2}}
 
== Літаратура ==
* {{Літаратура/БелЭн|7}}
* [[Міхась Біч|М. Біч.]] [http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/almanach/06/06mem_bicz04.htm Паўстанне 1863—1864 гг. Кастусь Каліноўскі] // «[[Гістарычны Альманах]]». Том 6, 2002.
* {{Літаратура/ЭГБ|4Дзесяць вякоў беларускай гісторыі (1997)}}
* [http://slounik.org/157552.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Мысьліцелі і асьветнікі Беларусі (1995)}}
* {{Літаратура/Гістарыяграфія гісторыі Беларусі}}
* [http://slounik.org/32063.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Беларускі нацыяналізм. Даведнік}}
* [[Алесь Смалянчук|А. Смалянчук]]. [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/11/Кастусь_Каліноўскі_ў_польскай_гістарычнай_традыцыі.html Кастусь Каліноўскі ў польскай гістарычнай традыцыі] // «Спадчына» № 2, 1998. С. 84—105.
* [[Міхась Біч|М. Біч М.]] [http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/almanach/06/06mem_bicz04.htm Паўстанне 1863—1864 гг. Кастусь Каліноўскі] // «[[Гістарычны Альманах]]». Том 6, 2002.
* [http://slounik.org/154199.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Культуралёгія: Энцыклапедычны даведнік. Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2003}}
* [[Андрэй Вашкевіч|Вашкевіч А.]]. [http://arche.by/by/8/30/129/ Як Гронскі расправіўся над Каліноўскім] // «[[Arche]]», [[11 лістапада]] [[2008]].
* [http://slounik.org/32063.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Беларускі нацыяналізм. Даведнік}}
* [http://slounik.org/120580.html Каліноўскі Канстанцін Вікенцій] // {{Літаратура/Разгром нацыянальнага руху ў Беларусі}}
* [http://slounik.org/120784.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Чалавек і грамадзтва: Энцыкляпэдычны даведнік. Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 1998}}
* [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/70/Кастусь_Каліноўскі_і_яго_эпоха.html Кастусь Каліноўскі і яго эпоха ў дакументах і культурнай традыцыі //]: Матэрыялы міжнароднай навуковай канферэнцыі, Менск, 25 верасня 2010  г.] — Менск, 2011.
* [http://slounik.org/120580.html Каліноўскі Канстанцін Вікенцій] // {{Літаратура/Разгром нацыянальнага руху ў Беларусі}}
* [http://slounik.org/154199.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Культуралёгія: Энцыклапедычны даведнік. Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2003}}
* [http://www.knihi.com/10viakou/10v407.html 21 студзеня (2 лютага) 1838. Нарадзіўся Кастусь Каліноўскі] // {{Літаратура/Дзесяць вякоў беларускай гісторыі (1997)}}
* [http://slounik.org/157552.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Мысьліцелі і асьветнікі Беларусі (1995)}}
* [[Андрэй Вашкевіч]]. [http://arche.by/by/8/30/129/ Як Гронскі расправіўся над Каліноўскім] // «[[Arche]]», [[11 лістапада]] [[2008]]
* {{Літаратура/Матэрыялы па гісторыі Беларусі (2003)}}
* [[Алесь Смалянчук|Смалянчук А. Смалянчук]]. [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/11/Кастусь_Каліноўскі_ў_польскай_гістарычнай_традыцыі.html Кастусь Каліноўскі ў польскай гістарычнай традыцыі] // «Спадчына» № 2, 1998. С. 84—105.
* Kalinoŭski, Kastuś // {{Літаратура/Гістарычны слоўнік Беларусі (1998)}}
* [http://slounik.org/120784.html Каліноўскі Кастусь] // {{Літаратура/Чалавек і грамадзтва: Энцыкляпэдычны даведнік. Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 1998}}
* [http://pawet.net/library/history/bel_history/smalianchuk/70/Кастусь_Каліноўскі_і_яго_эпоха.html Кастусь Каліноўскі і яго эпоха ў дакументах і культурнай традыцыі // Матэрыялы міжнароднай навуковай канферэнцыі, Менск, 25 верасня 2010 г.]
* {{Літаратура/ЭГБ|4}}
* Kalinoŭski, Kastuś // {{Літаратура/Гістарычны слоўнік Беларусі (1998)}}
 
== Вонкавыя спасылкі ==