Алесь Салавей: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) д дададзеная Катэгорыя:Беларусы ў Аўстраліі з дапамогай HotCat |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) д артаграфія, пунктуацыя |
||
Радок 8:
| Імя пры нараджэньні = Альфрэд Радзюк
| Псэўданімы = Алесь Вясновы, Алесь Вясёлка, Алесь Салавей
| Дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|1|5|1922
| Месца нараджэньня = в. [[Крысава]] Койданаўская воласьць, Менскі павет, [[БССР]]
| Дата сьмерці = {{Памёр|22|1|1978}}
Радок 14:
| Грамадзянства =
| Род дзейнасьці = [[паэт]]
| Гады актыўнасьці =
| Напрамак =
| Жанр =
| Дэбют =
| Значныя творы =
| Прэміі =
Радок 25:
| Сайт =
}}
'''Алесь Салавей''', сапр. '''''Альфрэд Радзюк''''', у эміграцыі '''''Альберт Кадняк''''' (
== Жыцьцяпіс ==
Бацька Альфрэда, Васіль Раманавіч, меў вышэйшую сельскагаспадарчую адукацыю, працаваў у вёсцы [[Самахвалавічы]] на Чэрвеньшчыне, у вёсцы [[Вялікія Навасёлкі]] (Койданаўшчына), з [[1934 год]]у — загадчыкам гандлёвага аддзелу Койданаўскага райспажыўсаюзу, куды пераехала іхняя сям’я. У жніўні [[1937 год]]у ён, а таксама два малодшыя браты і сястра Альфрэда Радзюка, арыштаваныя. Бацька быў расстраляны ў Менску 10 студзеня 1938 году, маці асуджаная на 10 гадоў
У першую клясу Альфрэд Радзюк пайшоў у [[Натальеўск]]у (былы [[Ігуменскі павет]], сёньня [[Чэрвеньскі раён]]). Пачатковую школу скончыў у [[Вялікія Навасёлкі|Вялікіх Навасёлках]] (Койданаўшчына), у [[Койданаў|Койданаве]] — васьмігодку, дзе вучыўся разам зь вядомым у будучым гісторыкам [[Мікола Ермаловіч|Міколам Ермаловічам]]. Пасьля трагедыі сям’і яму давялося ўладкавацца на працу на торфараспрацоўках, вывазцы лесу, разгрузцы вагонаў. У верасьні 1937 году паступіў вучыцца ў [[Менская пэдагагічная вучэльня|Менскую пэдагагічную вучэльню]], якую ня скончыў з-за кепскіх жыцьцёвых умоваў. Да пачатку [[Вялікая Айчынная вайна|вайны]] нейкі час працаваў у рэдакцыі лагойскай раённай газэты «[[Чырвоная Лагойшчына]]». На фронт яго не ўзялі з прычыны хворага сэрца і кепскага зроку.
Радок 34:
Увосень 1941 году паэт пакінуў [[Лагойск]], пераехаў у [[Менск]], дзе пры дапамозе беларускага паэта [[Уладзімер Дудзіцкі|Ўладзімера Дудзіцкага]] ўладкаваўся на працу ў рэдакцыю «[[Беларуская газэта|Беларускай газэты]]», дзе працавала паэтка [[Натальля Арсеньнева]]. Пасьля працаваў у павятовай управе ў [[Ільля (вёска)|Ільлі]] ([[Вялейскі раён]] Менскай вобласьці), з кастрычніка 1942 па жнівень 1944 г. — намесьнікам рэдактара беларускага часопісу «[[Новы шлях]]» ([[Рыга]]).
Падчас наступу савецкіх войскаў зьехаў у [[Беласток]], [[Бэрлін]], пасьля ў [[Прага|Прагу]]. У 1945—1949 гг. жыў у [[Зальцбург]]у ([[Аўстрыя]]). Тут ён ажаніўся
У 1949 г. разам зь сям’ёй выехаў у [[Аўстралія|Аўстралію]]. Жыў у [[Адэлаіда|Адэлаідзе]] (Заходняя Аўстралія), [[Мэльбурн]]е ([[Вікторыя (штат)|Вікторыя]]), працаваў на фабрыцы. Тут у іх нарадзіўся яшчэ адзін сын Юрка.
Памёр
== Творчасьць ==
Радок 52:
== Бібліяграфія ==
* «Мае песьні» (1944, [[Менск]]<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = |
* «Сіла гневу» (1948, [[Зальцбург]])
* «Нятускная краса» (1982, [[Мэльбурн]])
* Творы: паэзія, проза, лісты [укладаньне, прадмова і камэнтар М. Скоблы]. Мінск. Лімарыус. 2010. 559, [1] с., [4] л. іл.
== Крыніцы і заўвагі ==
{{
== Літаратура ==
| |||