'''Џ, џ''' (назва: джэ) — знаклітара [[Кірыліца|кірыліцы]], уваходзіць у азбукі сэрбскуюсэрбскай, македонскуюмакедонскай і абхаскуюабхаскай мовымоваў. У сэрбскімсэрбскай азбуцыеазбуцы 29-ія, у македонскай — 30-ыя, у абхаскаеабхаскай — 58-ыя. Азначае гук [дж] (у абхаскімабхаскай [дз] ці [дзь]).
ЗнакЛітара паходзіць ад знакулітары Ц, якіякая меўмела раней выгляд Џ.
У сэрбскай пісьмовасьці сустракаецца (большай часткай у пазычаньнях з [[Асманскаятурэцкая мова|турэцкае мовы]]) з тым жа значэньнем з 17XVII стагодзьдзя, але непастаянна: прынамсі [[Вук Караджыч|Вук Стэфановіч]] (не які назваўся яшчэ тады Караджычам, {{мова-sr|Караџић}}) у першы варыянт сэрбскае азбукі знак Џ не ўключыў (гл. стар. 9 яго граматыкі 1814 году), скарыстаўшы двазанк чж: Боїачжиа, Карапанчжић (але пра йснаваньнеіснаваньне такога знаку ён ведаў, памянуўшы яе на стар. 2). Якая зьявілася ў пазьнейшым выглядзе яго азбукі прапісны знак Џ была цаліком у радку (гл. стар. 9 буквара 1827 году), але гэты знак не прыжыўся.
