'''Ф, ф''' (назва: эф) -— знак [[Кірыліца|кірыліцы]] ўсіх славенскіх кірылічных азбукаў (21-ы ў баўгарскае, 23-і ў беларускае, 22-і ў расейскае, 25-ы ў сэрбскае й украінскае, 26-ы ў македонскае); выкарыстоўваецца таксама ў пісьмовасьцях некаторых неславенскіх народаў. У стара- і царкоўнаславенскай Азбуках носіць назву «фрътъ» (ст.-сл.) або «фертъ» (ц.-сл.). Назвы дадзенага знаку ня ясная, але некаторыя дасьледчыкі думаюць, што вытокі "Ферт» гукапераймальныя, падобна гук выдаюць коні «Ф-ррр», бо гук [ф] у старажытнай славенскай мове быў зусім чужы, і немагчыма было падабраць славенскае слова з « ф ». (φερτ-ός з [[Грэцкая мова|грэцкае]] азначае прыўнесеных звонку). У кірыліцы звычайна лічыцца 22-м па парадку і выглядае як [[выява:Early Cyrillic letter Fritu.png|30px]]; у [[Глаголіца|глаголіцы]] па ліку 22-і, мае выгляд [[ВыяваФайл:GlagolitsaFert.gif|14px|baseline]]. У абедзьвюх Азбуках лікавае значэннезначэньне -— 500. Як Паходжаньне кірылічнай, так і глагалічнага знакаў -— грэцкі знак фі (Φ, φ).
== Лічбавае значэньне ==
У стараславенскай і царкоўнаславенскай мовах Ф мае лічбавае значэньне -— 500.
