Сяргей Ханжанкоў: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
абнаўленьне зьвестак
Радок 1:
'''Сяргей Ханжанкоў''' (13 сакавіка 1942, пас. [[Усьць-Уціны]] [[Магаданская вобласьць]], [[СССР]] — 16 сакавіка 2016, [[Менск]], [[Беларусь]]<ref>{{Спасылка|аўтар = |прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 16 сакавіка 2016|url = http://www.svaboda.org/content/article/27616475.html|загаловак = Памёр беларускі палітвязень часоў СССР Сяргей Ханжанкоў|фармат = |назва праекту = Людзі|выдавец = [[Радыё «Свабода»]]|дата доступу = 16 сакавіка 2016|мова = |камэнтар = }}</ref>) — арганізатар і кіраўнік маладзёвай антысавецкай арганізацыі, якая дзейнічала ў [[Менск]]у ў [[1962]]—[[1963]]1962—1963 гадох і мела на мэце падарваць [[радыёглушыльныя вежы|радыёглушыльную вежу]] ў Менску.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сям’і былых [[палітзьняволены]]х (бацька быў асуджаны ў [[1935]] годзе, дзед па матчынай лініі — у [[1929]]). У [[1955]] сям’я атрымала дазвол вярнуцца ў [[Менск]].
 
У [[1959]] паступіў на гідратэхнічны факультэт [[Беларускі політэхнічны інстытут|Беларускага політэхнічнага інстытуту]].
 
Сям’я слухала заходнія радыёстанцыі. У [[1962]] годзе ён разам зь [[Віктар Храпавіцкі|Віктарам Храпавіцкім]] і [[Рыгор Сярогін|Рыгорам Сярогіным]] стварыў невялікую падпольную групоўку, якая зьбіралася распачаць друк антысавецкіх улётак. Пасьля было пастаноўлена падрыхавацца і падарваць радыёглушыльную вежу ў Менску. Хлопцы знайшлі ў лесе снарады і разабраўшы іх здабылі выбухоўку. Пасьля пачалі распрацоўваць тэкст улётак, якія зьбіраліся расклеіць пасьля апэрацыі. Але сярод іх быў аднагрупнік Хажанкова, які зьяўляўся сэксотам — пра ўсе іх дзеяньні органы рэспублікі ведалі<ref>[http://news.tut.by/society/210110.html Минский диссидент: «Беларусь изменится без революций — люди просто станут европейцами»] Кастусь Лашкевіч, Максім Гайко (відэа), TUT.BY</ref>.
 
Таму ўжо [[27 траўня]] [[1963]] іх група арыштаваная.
 
[[7 кастрычніка]] [[1963]] засуджаны за «''спробу зрабіць дывэрсію''» і «''антысавецкую агітацыю і прапаганду''» да 10 гадоў лягераў. Пасьля вызваленьня ў [[1973]] вярнуўся ў [[Менск]]. Працаваў інжынэрам у Беларускім дзяржаўным інстытуце праектаваньня аўтадарог, на заводзе імя Кірава.
 
[[Аляксандар Салжаніцын]] пасьля ў інтэрвію згадаў Ханжанкова:
{{Цытата|Узгадваецца лёс Сяргея Ханжанкова, які адседзеў <…> за спробу — ці нават намер — падарваць глушальнік у Менску. Але ж сыходзячы з агульначалавечых клопатаў нельга зразумець гэтага злачынцу інакш як змагара за ўсеагульны мір.|Аляксандар Салжаніцын<ref>[http://www.job.velib.com/book.php?avtor=s_600_1&book=10412_1_1 З інтэрвію агенцтву «Асашыэйтед прэс» і газэце «Монд»]. Масква, [[23 жніўня]] [[1973]]</ref>|[http://www.job.velib.com/book.php?avtor=s_600_1&book=10412_1_1 З інтэрвію агенцтву «Асашыэйтед прэс» і газэце «Монд»]. Масква, [[23 жніўня]] [[1973]]}}
 
У [[1976]] спрабаваў арганізаваць сустрэчу былых палітзьняволеных, але сустрэча не адбылася, бо ўсе яе ўдзельнікі былі часова затрыманыя [[КДБ]]<ref>[http://www.kolumbus.fi/edvard.hamalainen/docs/hanzhenkov.htm С. Ханженков: «НИКОГДА НИ О ЧЕМ НЕ ЖАЛЕЛ»]</ref>. Удзельнік I-га зьезду палітзьняволеных (жнівень [[1990]], [[Санкт-Пецярбург]]).
 
З [[2002]] на пэнсіі. Не рэабілітаваны і рэабілітацыі ніколі не дамагаўся. Памёр ва ўласнай хаце ў Менску пасьля цяжкай хваробы 16 сакавіка 2016.
 
== Крыніцы ==
Радок 24:
== Вонкавыя спасылкі ==
* [http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-iii-kniga-ii?id=21414 Сяргей Ханжанкоў у Слоўніку Маракова]
* [http://www.svaboda.org/content/article/2069545.html Анкета Свабоды: Сяргей Ханжанкоў] [[Радыё Свабода]] [[13 чэрвеня]] [[2010]]
* [http://nn.by/?c=ar&i=46409 Мяне ўзялі са снарадам у руках] // [[Наша Ніва]], 24 лістапада 2010 г.