Хатынь: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
|||
Радок 29:
}}
'''Хатынь''' — колішняя вёска ў [[Лагойскі раён|Лагойскім раёне]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]] Беларусі.
У 1969 годзе на месцы спаленай вёскі быў адкрыты мэмарыяльны комплекс. Хатынь стала сымбалем масавага зьнішчэньня [[Нацызм|нацыстамі]] мірнага насельніцтва на акупаванай тэрыторыі ўсяго былога [[СССР]].
Радок 42:
=== 118-ы батальён дапаможнай паліцыі ===
{{Асноўны артыкул|118-ы батальён дапаможнай паліцыі}}
118-ы батальён дапаможнай паліцыі быў сфармаваны
Дзеяньні ў Хатыні былі не адзінымі ў «паслужным» сьпісе батальёну. 13 траўня Васюра
У ліпені 1944 году ў выніку адступленьня нямецкіх войскаў зь Беларусі батальён быў перакінуты ў Францыю, дзе амаль у поўным складзе перайшоў на бок
=== Спаленьне вёскі і жыхароў ===
Радок 63:
Аднаму з тых, хто выжыў, жыхару Хатыні Антону Бараноўскаму 22 сакавік 1943 году было 12 год. Ён ніколі не хаваў праўду пра падзеі ў Хатыні, адкрыта пра гэта казаў, ведаў імёны многіх паліцаяў, якія спальвалі людзей. У сьнежні 1969 году — праз 5 месяцаў пасьля адкрыцьця мэмарыяльнага комплексу — Антон загінуў пры нявысьветленых абставінах.
Вэрсію падзей з шэрагам адрозьненьняў апублікаваў у 2012 годзе ўкраінскі гісторык Іван Дэрэйко ў манаграфіі «Місцеві формування німецької армії та поліції у Райскомісаріаті „Україна“ (1941—1944 роки)». Ён піша, што 118-й паліцэйскі батальён пасьля нападу атрада «Народныя мсьціўцы» атакаваў вёску, дзе замест адыходу ў лес па невядомай прычыне вырашылі замацавацца партызаны. У выніку штурму вёскі было забіта 30 партызан і некаторая колькасьць мірных жыхароў, яшчэ каля 20 чалавек былі захопленыя ў палон. Сама ж вёска з астатнімі жыхарамі пасьля бою па загадзе
=== Сьпіс ахвяраў ===
Радок 250:
{{Панарама|Khatyn Panorama.jpg|900px|Від асноўнай часткі мэмарыяльнага комплексу (ад уваходу)|text-align=center}}
У памяць беларускіх вёсак, зьнішчаных нацыстамі ў гады [[Другая сусьветная вайна|апошняй вайны]], у студзені 1966 году было прынятае рашэньне аб стварэньні ў Лагойскім раёне мэмарыяльнага комплексу «Хатынь». У сакавіку 1967 быў аб’яўлены конкурс на стварэньне праекту мэмарыялу. У конкурсе перамог калектыў архітэктараў: [[Юры Градаў]], [[Валянцін Занковіч]], [[Леанід Левін]], скульптар [[Народны мастак Беларусі|народны мастак БССР]] [[Сяргей Селіханаў|С. Селіханаў]] (усе чацьвёра атрымалі Ленінскую прэмію). Урачыстае адкрыцьцё мэмарыяльнага комплексу «Хатынь» адбылося
[[Файл:Khatyn - Villages.jpg|значак|300пкс|Мэмарыяльны комплекс «Хатынь» на месцы спаленай вёскі.]]
Радок 296:
* {{Спасылка|url=http://logoysk.info/blr/logoysk/142-news/312-2009-07-12-08-34-38.html|загаловак=Хатынь. А што ж было насамрэч?|копія=http://web.archive.org/web/20120603064609/http://www.logoysk.info/blr/logoysk/142-news/312-2009-07-12-08-34-38.html|дата публікацыі=14 красавіка 2007|выдавец=Лагойск online}}
* [http://museum.logoysk.info/ru/logoysk-photos/Khatyn.html Старыя фатаграфіі Хатыні на Віртуальным музэі горада Лагойска]
[[Катэгорыя:Мэмарыяльныя комплексы]]
|