Менскі езуіцкі калегіюм: розьніца паміж вэрсіямі

У 1723 року пачалася рэканструкцыя дома Гегера і ўзьвядзеньне направа ад касьцёла 2-павярховага мураванага будынка калегіюму, у якім знаходзіліся пакоі прафэсараў і магістраў. Пазьней з боку вуліцы Койданаўскай прыбудавалі 3-павярховае крыло, дзе разьмясьціліся рэфэктар, кухня і інш. Канчатковы выгляд комплекс калегіюму набыў ў 1750 року, калі ў цэнтры ягонага фасаду скончылася ўзьвядзеньне высокай 3-яруснай, перакрытай барокавым купалам складанай формы вежы, у якой усталявалі гадзіньнік. У 1749<ref>[[Уладзімер Дзянісаў|Дзянісаў У.]] Комплекс езуітаў // {{Літаратура/Памяць/Менск|1к}} С. 326.</ref> року побач з касьцёлам збудавалі будынак аптэкі зь лябараторыяй, а таксама гаспадарчыя і дапаможныя пабудовы. У гэты час у езуіцкім калегіюме выкладалі рыторыку, паэзію, сынтаксіс, граматыку, тэалёгію, старажытнагабрэйскую мову, этыку, матэматыку, фізыку, лёгіку, мэтафізыку. Дзейнічаў школьны тэатар і найлепшая ў месьце бібліятэка.

 

 

У 1770 року праводзілася рэканструкцыя будынка школы — уваход у яго пазначылі квадратнай у пляне вежай з купалам. У 1773 року Папа Рымскі [[Клімэнт XIV]] часова забараніў ордэн езуітаў, на базе калегіюму ўтварылася 6-рочная павятовая сьвецкая школа, а касьцёл перайшоў у ранг парафіяльных.

 

=== Пад уладай Расейскай імпэрыі ===

Па [[Другі падзел Рэчы Паспалітай|другім падзеле Рэчы Паспалітай]] (1793) касьцёл працягваў дзейнічаць. З 1799 року ў колішняй езуіцкай школе разьмясьціўся Дом губэрнатара, будынак цалкам пеабудавалі ў стылі клясыцызму.

 

 

== Рэктары ==

Рэктарамі менскага езуіцкага калегіюму былі<ref>[[Фёдар Чарняўскі|Чарняўскі Ф.]] Ураднікі (пасады, тытулы) менскага ваяводства XVI—XVIII стст. Біяграфічны даведнік. Выпуск ІІІ: (канюшыя, абозныя, крайчыя, мастаўнічыя і будаўнічыя). — Менск: ТАА «Белпрынт», 2010. С. 286.</ref>:

 

=== Гістарычная графіка ===

<center><gallery caption="Старая графіка" widths=150 heights=150 perrow="4">

</gallery></center>