Анастас Мікаян: розьніца паміж вэрсіямі

Нарадзіўся ў беднай сялянскай сям'і. Армянін. Спачатку навучыўся чытаць па-армянску, потым па-расейску. У дзяцінстве шмат чытаў. У 1906 годзе паступіў у Тыфліскую армянскую духоўную сэмінарыю. Уступіў у партыю бальшавікоў у 1915 годзе. Узначаліў рэвалюцыйны рух на Каўказе. Падчас грамадзянскай вайны ў Расеі арыштаваны Брытанскімі войскамі, якія ўчынілі інтэрвэнцыю. Пасьля вызваленьня працаваў у арганізацыі Камуністычнай Партыі. Стаў на бок Сталіна падчас барацьбы за ўладу напачатку 1920-х. За гэта ў 1923 годзе атрымаў пасаду ў Цэнтральным камітэце партыі. У 1926 годзе заняў пасаду народнага камісара міжнароднага і ўнутранага гандлю. У 1935 годзе абраны сябрам [[Палітбюро ЦК КПСС|Палітбюро]], служыў спэцыялістам у гандлі. У лютым 1942 году прызначаны сябрам Дзяржаўнага Камітэту Абароны, які кіраваў Савецкім Саюзам падчас Другой Сусьветнай вайны. Кіраваў забесьпячэньнем узброеных сіл. Займаў пасаду намесьніка старшыні Савету Міністраў, адказнага за гандаль. Напачатку 1950-х амаль згубіў прыязнасьць Сталіна. Але сьмерць Сталіна ў сакавіку 1953 г. выратавала Мікаяна ад звальненьня. У пасьлясталінскім урадзе заняў пасаду міністра гандлю і намесьніка старшыні Савету Міністраў. Застаўся ў Прэзыдыюме партыі (Палітбюро). Потым падтрымліваў Хрушчова падчас прыходу яго да ўлады, стаў ягоным блізкім дарадцам і першым намесьнікам старшыні Савету Міністраў. Пасьля адхіленьня Хрушчова ад улады займаў пасаду старшыні Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету СССР (1964 да сьнежня 1965 году). У красавіку 1966 году быў выключаны са складу Прэзыдыюму партыі, але застаўся сябрам Цэнтральнага камітэту КПСС. Пахаваны ў Маскве на [[Новадзявочыя могілкі|Новадзявочых могілках]], а не ў Крамлёўскай сьцяне, што было знакам пэўнай апалы.▼

{{Бібліяінфармацыя}}▼