Іван Берман: розьніца паміж вэрсіямі

Па сканчэньні [[Літоўская духоўная сэмінарыя|Літоўскай духоўнай сэмінарыі]] ([[1857]]) прызначаны другім сьвятаром царквы сьв. Параскевы ў [[Валожын]]е ([[Ашмянскі павет]]), адначасова прызначаны законавучыцелем мясцовае прыходзкае вучэльні. У 1867 з Валожына быў накіраваны да царквы ў [[Антопаль|Антопалі]] ([[Кобрынскі павет (Гарадзенская губэрня)|Кобрынскі павет]]), да свайго цесьця, протаярэя Ф. Гарбацэвіча. У 1868 з Антопалю накіраваны на месца сьвятара пры Прачысьценскім катэдральным саборы г. [[Вільня|Вільні]]. У 1876 прызначаны штатным законавучыцелем Марыінскай вышэйшай жаночай вучэльні і настаяцелем дамовай царквы вучэльні. Таксама быў законавучыцелем Віленскай 2-й гімназіі. Сябра [[Расейскае геаграфічнае таварыства|Расейскага геаграфічнага таварыства]].

* Васілевіч У. А. Іаан Андрэевіч Берман // Беларуская фалькларыстыка. — Мн.: 1989. С. 73-8273—82;

* Васілевіч У. А. Збіральнікі: Оскар Кольберг, Зыгмунт Глогер, Іван Берман, Аляксандр Троіцкі, Аляксандр Пшчолка, Эма Яленская-Дмахоўская, Бірута, Уладзіслаў Вярыга, Чэслаў Пяткевіч, Казімір Машынскі / АН БССР, Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Навук. рэд. А. С. Фядосік — Мн.: Навука і тэхніка, 1991. {{ISBN |5-343-00674-4}}