Пісьмовая гісторыя горадагораду пачалася ў 1232 годзе, калі герцаг [[Хендрык I Брабанцкі]] дараваў правы горадагораду ''Эйндговэну'', невялікаму мястэчку на скрыжаваньні рэк Домэл і Гендэр. У той час горад складаўся прыкладна з 170 хат, акружаных валам. Побач зь сьценамі горадагораду стаяў невялікі замак. Гораду таксама было дадзена права праводзіць штотыднёвы кірмаш, і сяляне з суседніх вёсак былі абавязаныя прадаваць на гэтым рынку свае прадукты. Важную ролю ў развіцьціразьвіцьці горадагораду адыграла тое, што ён знаходзіўся на гандлёвым шляху з [[Галяндыя|Галяндыі]] у [[Льеж]].
Буйнамаштабныя бамбаваньні падчас [[Другая Сусьветная вайна|Другой Сусьветнай вайны]] разбурылі значную частку горадагораду, уключаючы амаль усе старадаўнія будынкі. Пасьля вайны горад быў хутка адноўлены, і ў ім было пабудавана шмат вышынных будынкаў. У пасьляваенны пэрыяд усё больш разьвіваліся электронныя і [[інжынэр]]ныя галіны, у той час як традыцыйная вытворчасьць тытуню і тканін марнела і канчаткова зьнікла ў сямідзесятыясямідзясятыя гады. У сямідзесятыясямідзясятыя, васьмідзесятыявасьмідзясятыя і дзевяностыя гады было пабудавана шмат жыльля ў паўночных раёнах горадагораду Вунсэл-Зуід і Вунсэл-Нурд, і ў выніку Эйндговэн стаў пятым па колькасьці насельніцтва горадам Нідэрляндаў.
