Наталка Бабіна: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д Removing Link GA template (handled by wikidata) |
д афармленьне |
||
Радок 1:
[[файл:Natalka Babina infobox.jpg|міні|250пкс|Натальля Бабіна падчас прэзэнтацыі сваёй кнігі ў [[Варшава|Варшаве]] 4 лістапада 2010 року]]
'''Натальля Васілеўна Бабіна''', '''Наталка Бабіна''' (
== Біяграфія ==
Нарадзілася 15 траўня 1966 году ў в. [[Заказанка]] [[Берасьцейскі раён|Берасьцейскага раёну]]. Скончыла 2 клясы ў школе в. [[Прылукі (Берасьцейская вобласьць)|Прылукі]] (Берасьцейскі раён), потым жыла ў [[Берасьце|Берасьці]], дзе скончыла школу № 13. Пасьля школы вучылася на інжынэра ў Менскім
Працавала ў заходнепалескай газэце «[[Збудінне]]», потым інжынэрна — тэхнічным працаўніком у дзяржаўнай газэце «[[Звязда]]». З 1994 року супрацоўнічае зь беларускай незалежнай газэтай «[[Наша Ніва]]», з 2007 року — штатны журналіст газэты. 10 сьнежня 2013 году прынята ў сябры ГА «[[Саюз беларускіх пісьменьнікаў]]». 14 красавіка 2014 году абрана старшынёй Таварыства ўкраінскай літаратуры пры СБП.
Замужам, мае трох дзяцей. Жыве пад Менскам у Ждановічах.
Радок 14 ⟶ 12:
Наталка Бабіна лічыць сябе ўкраінкай, а ўкраінскую мову — мовай сваёй сям’і. Пры гэтым, спадарыня Натальля ў паўсядзённым жыцьці карыстаецца беларускай мовай, кажа, што менавіта на ёй «разважае аб розным быце, і хатнім, і працоўным, і нават творчым»<ref name=a>{{Спасылка|аўтар=Анна Северинец|url=http://www.velvet.by/articles/stil-zhizni/aksamitavaya-belarus/aksam-tavaya-belarus-abavyazak-perad-movai|загаловак=Аксамітавая Беларусь: абавязак перад мовай|выдавец=Белорусский женский портал VELVET.by}}</ref>
Творы Наталкі Бабінай адрозьніваюцца цьвёрдай нацыянальнай пазыцыяй. У той жа час, яна пасьлядоўна выказваецца ў інтэрвію наконт украінскасьці Берасьцейшчыны. Н. Бабіна зьвяртае ўвагу грамадзкасьці на тое, што жыхары берасьцейскіх ваколіцаў былі прымусова зарэгістраваныя як беларусы савецкай уладай у 1939 годзе і пазьней у 1944—1945 гг., калі тыя землі былі ўключаныя ў склад БССР, хаця ў рэчаіснасьці заўжды былі ў большасьці ўкраінцамі<ref name=b>{{Спасылка|аўтар=Анатолій ІВЧЕНКО|url=http://nadbuhom.pl/art_1905.html|загаловак=Рідні корені натхненьня|выдавец=Над Бугом і Нарвою — український часопис Підляшшя|мова=uk}}</ref>.
Наталка Бабіна лічыць, што «этнічныя ўкраінцы, якія жывуць на Беларусі — гэта такі вялікі, але забыты і расейскамоўнай уладай, і беларускамоўнай культурай сусьвет. А між тым, менавіта яны, калі дазволіць ім усьвядоміць сваю нацыянальную індывідуальнасьць, могуць дапамагчы беларусу стаць беларусам. Украінцы, зь іх культурным імпэтам, унутранай свабодай, яркасьцю, гэта як раз тое, чаго не хапае ціхаму, цьмянаму беларусу, які толькі яшчэ прабіраецца да беларушчыны»<ref name=a/>.
| |||