Пікнік на ўзбоччы: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Juras14 (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Juras14 (гутаркі | унёсак)
Радок 57:
«Пікнік на ўзбоччы» не атрымлівалася выпусьціць кніжным выданьнем у Савецкім Саюзе (першае ангельскамоўнае выданьне выйшла ў ЗША ў [[1977]] годзе<ref name="macmillan">Strugatsky, Arkady and Boris. ''Roadside Picnic / Tale of the Troika (Best of Soviet Science Fiction)'' translated by Antonina W. Bouis. New York: Macmillan Pub Co, 1977, 245 pp. ISBN 0-02-615170-7. LCCN: 77000543.</ref>) на працягу васьмі гадоў — першая дамова на выданьне яго ў складзе зборніка была заключаная аўтарамі з выдавецтвам «[[Молодая гвардия (выдавецтва)|Молодая гвардия]]» ў 1972 годзе, гатовы рукапіс быў адобраны і прайшоў першую рэдактуру ў [[1973]] годзе, аднак з-за наступных шматлікіх затрымак і адкрытага сабатажу новага складу рэдакцыі<ref name="skal" /> зборнік пад назвай «[[Непрызначаныя сустрэчы (кніга)|Непрызначаныя сустрэчы]]» выйшаў толькі ў [[1980]] годзе<ref>''Стругацкий А., Стругацкий Б.'' Неназначенные встречи: Научно-фантастические повести / [[Смелков, Юлий Сергеевич|Ю. Смелков]], «Человек настоящего — человек будущего» (послесл.); Худож. В. Гошко. — {{М.}}: Молодая гвардия, 1980. — 352 с, ил. — (Библиотека советской фантастики).</ref> ў зьмененым складзе і са шматлікімі выпраўленьнямі ў тэксьце «Пікніка», часта неасэнсаванымі (напрыклад, назва гораду «Хармонт» была зьмененая на «Мармонт», назва групы сталкераў «Варр» — на «Веер» і г. д.), а ў іншых выпадках адлюстроўваючымі эстэтычныя і ідэалягічныя ўстаноўкі рэдакцыі (прыбраныя «грубыя» рэплікі пэрсанажаў, дададзеныя «матэрыялістычныя» тлумачэньні для некаторых спароджаных Зонай зьяваў і г. д.)<ref name="bondarenko">Светлана Бондаренко (сост.). Неизвестные Стругацкие: От «Отеля» до «За миллиард лет…»: черновики, рукописи, варианты. — {{М.}}: АСТ, 2006. — 640 с.</ref>. Значная частка зьвязаных з гісторыяй гэтай публікацыі дакумэнтальных матэрыялаў (у тым ліку перапіска аўтараў з рэдакцыяй з абмеркаваньнем прэтэнзіяў і прапанаванай праўкі) апублікаваная ў рамках праекту «Невядомыя Стругацкія»<ref name="bondarenko" />.
 
Затым аповесьць была апублікавана ў [[1984]] годзе ў зборніку «За мільярд гадоў да канца сьвету» ​​({{М.}}: «Советский писатель», зборнік перавыдадзены таксама ў [[1985]] годзе)<ref>''Стругацкий А., Стругацкий Б.'' За миллиард лет до конца света: Повести / Худож. П. Караченцов. — {{М.}}: Советский писатель, 1984. — 416 с., ил.</ref> па тэксьце часопіснай публікацыі і ў [[1988]] годзе ў зборніку «ПовестиАповесьці» ({{Л.}}: «Лениздат») <ref>''Стругацкий А., Стругацкий Б.'' Повести / Ю. Андреев, «Чтобы не наступил конец света!» (послесл.); Худож. В. Мишин. — {{Л.}}: Лениздат, 1988. — 496 с, ил. — (Повести ленинградских писателей).</ref>.
 
У [[1989]] годзе ў выдавецтве «Юридическая литература» выйшаў двума выданьнямі пад рознымі вокладкамі<ref>''Стругацкий А., Стругацкий Б.'' Отель «У погибшего альпиниста». Пикник на обочине: Повести / Худож. В. Любаров. — {{М.}}: Юридическая литература, 1989. — 256 с., ил.</ref><ref>''Стругацкий А., Стругацкий Б.'' Посещение: Повести / Худож. В. Любаров. — {{М.}}: Юридическая литература, 1989. — 256 с., ил. — (Волшебный фонарь).</ref> аўтарскі зборнік зь «Пікніком на ўзбоччы», тэкст якога значна адрозьніваўся ад усіх раней і пазьней апублікаваных варыянтаў — гэта было абумоўлена тым, што [[Аркадзь Стругацкі]] (верагодна, па памылцы) перадаў у выдавецтва адзін з чарнавых варыянтаў<ref name="bondarenko" />.