Рэжым чорных палкоўнікаў: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія
д артаграфія
Радок 13:
Хоць Пападопуляс і пераняў элемэнты [[Фашызм|фашысцкай]] фюрэрскай ідэалёгіі, ён ня стаў засноўваць масавую фашысцкую арганізацыю. Таксама асобныя дасьледчыкі лічаць, што сам пераварот быў зьдзейсьнены з падтрымкай амэрыканскіх спэцслужбаў<ref>Віпперман Вольфганг. Європейський фашизм у порівнянні 1922—1982&nbsp;рр.</ref>. Пападопуляс паступова зьніжаў жорсткасьць свайго рэжыму, праводзячы лёгкую «дэмакратызацыю». 1 чэрвеня 1973 року была скасаваная манархія, і Пападопуляс абвясьціў сябе прэзыдэнтам Грэцкай рэспублікі.
 
Нядоўгі пэрыяд зьмякчэньня рэжыму падышоў да канца ў лістападзе 1973 року, калі войскі жорстка здушылі антыўрадавы выступ студэнтаў ПалітэхнічнагаПолітэхнічнага інстытуту ў Атэнах. Скарыстаўшыся гэтым, група найвышэйшых афіцэраў узброеных сілаў, натхняльнікам якой называлі [[Дымітрыяс Янідыс|Дымітрыяса Янідыса]], 25 лістапада 1973 року зьдзейсьніла новы пераварот і адхіліла Пападопуляса ад кіраваньня. Да ўлады прыйшлі прадстаўнікі «жорсткага» крыла вайсковай хунты, што выступалі супраць якой-кольвек лібэралізацыі рэжыму, за захаваньне ў краіне вайсковага кіраваньння. Прэзыдэнтам быў прызначаны генэрал Фэдан Гізыкіс. Зноў быў уведзены надзвычайны стан, адноўленыя канцлягеры, жорсткая цэнзура друку.
 
Адносна іншаземных інвэстыцыйных кампаніяў рэжым праводзіў досыць ляяльную палітыку, што аказала пазытыўны ўплыў на разьвіцьцё грэцкай эканомікі.
Радок 36:
 
== Крыніцы ==
{{ReflistКрыніцы}}
 
== Вонкавыя спасылкі ==