Твор існуе ў трох вэрсіях: празаічнай, у [[Новэлаў кодэкс|Новэлевым кодэксу]], і ў дзьвух [[Альтэрацыйны верш|алітэрацыйных]].
Адна з паэтычных вэрсыяўвэрсіяў выкарыстоўвае рунічны [[альфабэт]], дзе самі руны сымбалізуюць адпаведныя [[стараангельская мова|стараангельскія]] словы, якія іх абазначаюць. Адсюль мы ведаем некалькі імёнаў для пашыранага набору рунаў, якія выкарыстоўваліся ў стараангельскім пісьменстве. Адна з загадкаў у празаічнай вэрсыівэрсіі пытае: ''"«Хто вынайшаў літары? Мэркурый-асілак!"»''. Мэркурыям тут называюць [[Водэн]]а (вядомага ў старажытна-ісьляндзкай мове, як ''Óðinnr'' альбо [[Одзін]]). Англа-саксы заўжды ідэнтыфікавалі Мэркурыя з Водэнам; днём абодзьвух зь іх зьяўлялася [[Серада]] (у [[ангельская мова|ангельскай мове]] слова Wednesday бярэ свой пачатак ад імя вышэйшага бога Одзіна).<ref> J. S. Ryan "[http://links.jstor.org/sici?sici=0015-587X%28196323%2974%3A3%3C460%3AOIEEFT%3E2.0.CO%3B2-3 Othin in England: Evidence from the Poetry for a Cult of Woden in Anglo-Saxon England] ''Folklore'', Vol. 74, No. 3. (Autumn, 1963), pp. 460-480460—480. See p.476.</ref>
Некаторыя вучоныя надаюць паэтычнае вэрсыівэрсіі рысы ўзору [[усходазнаўства|арыенталізма]], сыходзячы зь меркаваньняў, што гэткая вэрсыявэрсія адлюстроўвае невызначанасьць ангельскага народа датычна сваёй культурнае прыналежнасьці.