Яўген Бузіньнікаў: розьніца паміж вэрсіямі

Асуджаны 1 жніўня 1978 па артыкуле 186-1 КК БССР (“Распространение заведомо ложных измышлений, порочащих советский государственный и общественный строй”) на тры гады зьняволеньня ў калёніі строгага рэжыму. Падрабязны рэпартаж з суда быў зьмешчаны ў 51 выпуску расійскага самвыдавецкага часопіса “Хроника текущих событий”. Бузіньнікаў быў асуджаны за тое, што “систематически в устной форме распространял среди своего окружения на работе и по месту жительства заведомо ложные измышления, порочащие советский государственный и общественный строй, клеветал на советскую действительность и социалистическую демократию, восхвалял образ жизни в капиталистических странах, заявлял о якобы имеющих место в СССР ущемлениях прав человека и отсутствии свободы личности, допускал оскорбительные высказывания в адрес белорусского народа. Заведомо ложные измышления, порочащие советский государственный и общественный строй, он распространял также в письменной и печатной формах” (цытата з прысуду). Бузіньнікаў вінаватым сябе не прызнаў, паколькі ў яго дзеяньнях не было складу злачынства нават па заканадаўстве [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|СССР]]. 25 жніўня 1978 Вярхоўны суд БССР разглядзеў касацыйную скаргу і пакінуў прысуд бяз зьменаў. УЗа кастрычнікучас 1978этапаваньня, якое цягнулася зь 9 верасьня, Бузіньнікаў прайшоў сем перасыльных турмаў. За час перасылкі яму, як і іншым, непалітычным зьняволеным, давялося начаваць у камэрах з выбітымі шыбамі, на голых жалезных койках без матрасаў, трываць зьдзекі канвойных (у Саратаве зьняволеных білі прыкладамі), галадаць (на трохдзённы этап да Сьвярдлоўска выдалі аднадзённы паёк - паўбоханы хлеба і бляшанку кансэрваў). 23 кастрычніка 1978 ён прыбыў у лягер Азанка (Таўдзінскі раён [[Сьвярдлоўская вобласьць|Сьвярдлоўскай вобласьці]]).