У старажытнасцістаражытнасьці Сенусэрэт I (старажытнаэгіпецкі фараон) спраектаваў непасрэднае далучэньне [[Ніл]]а з Чырвоным морам. Гэтую легенду падтрымліваюць грэцкія і лацінскія тэксты ([[Страбон]], [[Пліній Малодшы]]), але няма пацверджаньняўпацьверджаньняў архэалягічныхархеалягічных. Толькі пры кіраваньні фараона Нэхо (609—594 да н. э), быў выкапаны першы канал ад аднаго з прытокаў Ніла да паўночнага краю Горкіх азёраў. У 522 годзе да н. э., пасляпасьля заваяваньня [[старажытны Эгіпет|Эгіпту]] пэрсамі, пэрсыдзкі цар [[Дарый]] зьвярнуўся да праектапраекту пабудовы каналу і склаў апісаньне пабудовы каналу. Грэцкі гісторык [[Герадот]] у лістах V стагодзьдзя да н. э. пераказвае, што канал ня быў найкарацейшым шляхам паміж марамі, і караблі ішлі празь яго чатыры дні. Ён быў дастаткова шырокім, каб празь яго маглі разыйсьціся дзьве трырэмы. Канал Дарыя пралягаў на ўсход ад Ніла, а потым злучаўся з трасай сучаснага каналу. Канал быў падоўжаны да мора пры кіраваньні [[Пталямэй|Пталямэя]] II (285—246 г.г.), але закінуты ў пачатку рымскае эпохі, і быў зноў выкапаны пры кіраваньні [[Траян]]а (98—117 г.г.). Злучаўся зь Нілам канал у новым месцы: некалькі кілямэтраў на поўнач ад [[Каір]]у. Ёсьць зьвесткі, што менавіта гэты канал адрэстаўраваў Амр Ібн ал-Ас пад назвай Канал Правадыра Прававерных. Але ў 767 годзе [[каліф]] [[Аль-Мансур]] загадаў закрыць канал, каб адрэзаць паўстаўшы горад [[Аль-Хіджаз]].
