Дарафей Бохан: розьніца паміж вэрсіямі

'''Дарафе́й Дарафе́евіч Бо́хан''' ([[4 лютага]] [[1878]], [[места]] [[Менск]]  — [[1942]], [[Тэгеран]])  — беларускі паэт, празаік, публіцыст.

Вучыўся ў [[Полацкі кадэцкі корпус|Полацкім кадэцкім корпусе]] і Канстантынопальскай ваеннай вучэльні. Супрацоўнічаў у газэтах «[[Минский листок]]», «[[Северо-западный край]]», «Голос провинции», «[[Минские ведомости]]», «Северо-западная жизнь». Падтрымліваў [[менск]]іх забастоўшчыкаў. У часы рэвалюцыі [[1905]] — [[1907]]1905—1907 [[год|рокаў]] выступаў за культурнае самавызначэньне [[беларусы|беларусаў]]. У часы рэакцыі адышоў ад дэмакратычнага руху. У [[1919]] працаваў у Наркамасьветы [[Беларусь|Беларусі]], а ў [[1920-я]]  — [[вільняВільня|віленскім]] друку.

У [[1939]] годзе ў выніку савецка-польскай вайны арыштаваны савецкімі ўладамі. У ссылцы ў Сыбіры ўступіў у польскую [[Армія Андэрса|армію Андэрса]]. Памёр у Тэгеране, дзе знаходзіўся з войскам.

Аўтар кнігі «Менскія паданьні і легенды» ([[1901]]), гістарычных паэмаў, апавяданьняў, вершаў, фальклёрных запісаў. Захапляўся менскай даўніной. Пераклаў «[[Слова пра паход Ігаравы]]».

* Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я.  — Мн.: БЕЛТА, П15 2001.  — 576  с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Бохан, Дарафей Дарафеевіч}}