Эрых фон Фалькенгайн: розьніца паміж вэрсіямі

'''Эрык фон Фалькенгайн''' ({{мова-de|Erich von Falkenhayn}}; [[11 верасьня]] [[1861]], [[Грудзёндз]] — [[8 красавіка]] [[1922]], пад [[Патсдам]]ам) — нямецкі генэрал, ваеннывайсковы міністар [[Нямеччына|Нямеччыны]] ([[1913]]—[[1914]]1913—1914), начальнік генэральнага штабу Нямеччыны ([[1914]]—[[1916]]1914—1916) падчас [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайны]].

Вайсковую службу распачаў ў [[1880]] годзе. У [[1890]] скончыў Акадэмію Генэральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час [[паўстаньне баксэраў|паўстаньня баксэраў]] працаваў у нямецкім штабе інтэрвэнцкіх сілаў. Пасьля вяртаньня дахаты служыў у нямецкім Генэральным Штабе. З чэрвеня [[1913]] (да студзеня [[1915]]) выконваў функцыі прускага вайсковага міністра.

Напачатку Фалькенгайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце ангельцаў і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеяньняў на іншыя франты, галоўным чынам на ўсходні, каб змусіць [[Расейская імпэрыя|Расею]] прасіць замірэньня. У [[1915]] падрыхтаваў пераможныя апэрацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў [[Сэрбія|Сэрбію]]. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам — Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расею. Ня верыў у магчымысьць поўнай перамогі над Расейскай Імпэрыяй і баяўся за аслабленьне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расеяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзьнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі ангельскіх караблёў ды «выкрываўленьне» францускай арміі ([[Бітва пад Вэрдэнам]]).