Уладзімер Парахневіч: розьніца паміж вэрсіямі

Зь сялянскае сям’і. Пасьля сканчэньня пачатковае школы ў вёсцы [[Варатынь]] разам з бацькамі пераехаў на жыхарства ў [[Бабруйск]]. Скончыў [[БДУ]] ([[1941]]).

З жніўня [[1941]] у падпольнай групе [[Варатынскі сельсавет|Варатынскага сельсавета]]. Зь ліпеня [[1942]] партызан 537-га аддзелу, камандзір дывэрсійнае групы аддзелу, якая дзейнічала на чыгунцы [[Жлобін]]-Бабруйск і пусьціла пад адхон 21 варожы эшалён. Зь лістапада [[1943]] Парахневіч зьяўляўся палітруком роты 539-га партызанскага аддзелу, з чэрвеня [[1944]] камандзір 102-га аддзелу 9-е партызанскае брыгады імя С. М. Кірава.

Пасьля вайны на камсамольскай і пэдагагічнай рабоце ў Менску, працаваў дырэктарам школы № 21. Аўтар падручнікаў для школы, кнігі «Вогненыя віхуры» ([[1969]]).

Узнагароды — [[Герой Савецкага Саюзу]] ([[15 жніўня]] [[1944]]), [[Заслужаны настаўнік БССР]] ([[1969]]), меў [[ордэн Леніна]], [[ордэн Кастрычніцкай рэвалюцыі]], [[ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцяга]], [[ордэн Чырвонай Зоркі]], мэдалі.